Rozkaz marszałka Armii Czerwonej, Gieorgija Żukowa, dowódca 1 Armii generał Stanisław Popławski odebrał o świcie. Był 28 stycznia 1945 roku.

Żukow - przyszły zdobywca Berlina - jednym rozkazem wysyłał na śmierć ponad 70 tysięcy polskich żołnierzy. Ci jednak wykonali zadanie.

Zgodnie z planem Sowietów, Polacy do 6 lutego mieli przedrzeć się przez niemieckie umocnienia i dotrzeć do Odry. By wykonać ten plan, żołnierze każdego dnia mieli pokonać średnio 25 kilometrów. Oznaczało to codzienny marszobieg połączony z ostrzeliwaniem wroga.

1 Armia, która dziesięć dni wcześniej wyzwalała Warszawę, teraz rozpoczęła szturm na budowane od 1932 roku niemieckie fortyfikacje. Te pod koniec wojny stanowiły już sieć żelbetowych bunkrów, tuneli i stanowisk artyleryjskich. Ich linia biegła wzdłuż przedwojennej granicy niemiecko-polskiej.

Polacy ginęli i zdobywali kolejne miasta: Złotów, Jastrowie, Dobrzycę, Nadarzyce, by 10 lutego zająć Mirosławiec. Dzień później walki na linii Wału Pomorskiego zakończyły się. Poległo ponad 10 tysięcy polskich żołnierzy. W większości byli to ochotnicy i wcieleni do armii więźniowie sowieckich łagrów. By móc walczyć za Polskę, musieli złożyć przysięgę wierności Stalinowi i Związkowi Radzieckiemu.