Dopiero na przełomowym "Ok Computer" nieśmiało zaczął przemycać elementy "powagi". Słychać inspiracje jazzem np. w zamykającym ten album utworze "The Tourist", a zapierająca dech, chaotyczna końcówka "Climbing Up The Walls" to już jawny ukłon w stronę Krzysztofa Pendereckiego, którego twórczość Jonny Greenwood ukochał sobie szczególnie. Na kolejnej płycie "Kid A" zbuduje na tym patencie już cały utwór ("How To Disappear Completely"), a granice związane z eksperymentowaniem z dźwiękami i gatunkami muzycznymi, zatrą się w twórczości brytyjskiego kwartetu całkowicie. Od roku 2003 muzyk nagrywa ścieżki dźwiękowe z muzyką ilustracyjną do filmów, a ostatnimi latami prezentuje ją także na żywo. Oprócz kompozycji własnych, odświeża utwory Oliviera Messiaen'a czy Steve'a Reich'a, którego słynny "Electric Counterpoint" robi spore wrażenie na żywo, stanowi jakby punkt kulminacyjny występu.