"Gdyby żył, pewnie odbierałby dziś Nagrodę Nobla" - tak o Rafale Wojaczku mówi Aleksander Rozenfeld, w dokumencie Dagmary Drzazgi, zatytułowanym "Martwy sezon". Film miał swoją telewizyjną premierę 15 stycznia w TVP2 w cyklu "Świat bez fikcji". Wcześniej prezentowany był w katowickim kinie "Kosmos".
Mikołowski poeta to jeden z najważniejszych poetów powojennych, określanych często mianem "polskiego Rimbauda". "Martwy sezon", w reżyserii Dagmary Drzazgi, to opowieść o młodym, utalentowanym człowieku, dla którego poezja stała się jedynym sensem istnienia. Zapłacił za to najwyższą cenę. W filmie swoje wspomnienia o Rafale Wojaczku przywołują jego najbliżsi: narzeczona, przyjaciele (Machnicki, Pluta, Styczeń, Kierc, Srokowski, Fediuk czy Kubista) oraz w archiwalnych nagraniach dźwiękowych - nieżyjący już rodzice i brat Andrzej. Realizatorzy odwiedzili z kamerą miejsca ważne dla poety. Po raz pierwszy zaprezentowane zostały w tym filmie nieznane rękopisy, maszynopisy, notatki i rysunki Rafała Wojaczka zgromadzone we wrocławskim Ossolineum. Drzazga namówiła do udziału w tej produkcji także wnuków poety.
Dagmara Drzazga to dziennikarka i reżyserka związana od lat z TVP Katowice. Jest autorką filmów dokumentalnych, reportaży, programów poświęconych tematyce kulturalnej, a także artykułów naukowych i esejów (doktor habilitowany sztuki filmowej nadany na Wydziale Reżyserii Filmowej i Telewizyjnej PWSFTViT w Łodzi). Laureatka ponad dwudziestu nagród na festiwalach filmowych w Polsce i Europie m.in. Prix Italia we Włoszech (2010), Grand Prix Documentary Circom Regional we Włoszech (2003), Grand Prix "Biała Kobra" na XII Ogólnopolskim Festiwalu Mediów w Łodzi (2002), Nagrody Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich w Warszawie (2010, 2015). W Ogólnopolskim Konkursie Reportażystów "Melchiory 2018" otrzymała nagrodę w kategorii Inspiracja Roku za "fascynujące i poetyckie przedstawienie świata ludzi sztuki".
Mikołowski poeta to jeden z najważniejszych poetów powojennych, określanych często mianem "polskiego Rimbauda". "Martwy sezon", w reżyserii Dagmary Drzazgi, to opowieść o młodym, utalentowanym człowieku, dla którego poezja stała się jedynym sensem istnienia. Zapłacił za to najwyższą cenę. W filmie swoje wspomnienia o Rafale Wojaczku przywołują jego najbliżsi: narzeczona, przyjaciele (Machnicki, Pluta, Styczeń, Kierc, Srokowski, Fediuk czy Kubista) oraz w archiwalnych nagraniach dźwiękowych - nieżyjący już rodzice i brat Andrzej. Realizatorzy odwiedzili z kamerą miejsca ważne dla poety. Po raz pierwszy zaprezentowane zostały w tym filmie nieznane rękopisy, maszynopisy, notatki i rysunki Rafała Wojaczka zgromadzone we wrocławskim Ossolineum. Drzazga namówiła do udziału w tej produkcji także wnuków poety.
Dagmara Drzazga to dziennikarka i reżyserka związana od lat z TVP Katowice. Jest autorką filmów dokumentalnych, reportaży, programów poświęconych tematyce kulturalnej, a także artykułów naukowych i esejów (doktor habilitowany sztuki filmowej nadany na Wydziale Reżyserii Filmowej i Telewizyjnej PWSFTViT w Łodzi). Laureatka ponad dwudziestu nagród na festiwalach filmowych w Polsce i Europie m.in. Prix Italia we Włoszech (2010), Grand Prix Documentary Circom Regional we Włoszech (2003), Grand Prix "Biała Kobra" na XII Ogólnopolskim Festiwalu Mediów w Łodzi (2002), Nagrody Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich w Warszawie (2010, 2015). W Ogólnopolskim Konkursie Reportażystów "Melchiory 2018" otrzymała nagrodę w kategorii Inspiracja Roku za "fascynujące i poetyckie przedstawienie świata ludzi sztuki".
Z Dagmarą Drzazgą rozmawia Konrad Wojtyła.