Giermasz
Radio SzczecinRadio Szczecin » Giermasz » RECENZJE
Już w momencie premiery na PlayStation 2 wielu graczy i recenzentów dosłownie wstrzymało oddech: Shadow of the Collosus zachwyciło od razu. Chociaż - jak to zwykle z ambitnymi dziełami bywa - nigdy nie była to produkcja dla masowego odbiorcy. Natomiast status kultowej zdobyła z marszu i w pełni zasłużenie. Ale miała też swoje problemy - techniczne problemy. Te wyeliminowano w wersji na kolejną konsolę PlayStation 3, jednakowoż to był remaster, po którym - graficznie - widać było nadgryzienie gry "zębem czasu". Teraz z kolei mamy do czynienia z remake-m czyli Shadow of the Collosus na nowym silniku graficznym, gdy naturalnie zachowano ducha i styl oryginału. Efekt jest zachwycający: to nie jest li tylko odgrzany kotlet (jak nie raz określa się ponowne wydania gier na nowszych platformach), a produkcja którą można polecić każdemu. Oczywiście, o ile ceni sobie tak wyjątkowe, nastawione na doznania tytuły.

Grę do recenzji dostaliśmy od polskiego wydawcy firmy Sony Polska .
GIERMASZ-Recenzja Shadow of the Colossus remake

Teraz króciutko, zwracając się do tych, którzy "zaliczyli" Shadow of the Colossus już wcześniej, w oryginale, bądź ulepszone na PlayStation 3: nie wahajcie się, ta odnowiona gruntownie wersja jest naprawdę godna Waszych, wydanych po raz kolejny, pieniędzy. Mnóstwo peanów już napisano na temat staranności a jednocześnie szacunku do oryginału jaki widać dosłownie na każdym wirtualnym kroku w świecie gry. Słowa tego nie oddadzą, zresztą, w sieci nie brakuje filmików pokazujących jak bardzo pozytywnie od strony technicznej zmienił się ten tytuł. Graficznie, chociaż to nie jest najpiękniejsza gra generacji, to zważywszy na przyjętą konwencję i styl tej historii, odnowione Shadow of the Colossus nie odbiega od obecnie obowiązujących standardów.

A co najważniejsze: przy dodaniu tych wszystkich smaczków i upiększeń, nie zagubiono wyjątkowego ducha oryginału. Tego "czegoś", co definiuje wyjątkowość tej gry. Kończąc więc przeznaczony dla fanów wątek: w tym przypadku nie ma mowy o "odcinaniu kuponów", "odgrzewaniu kotleta" i tak dalej - jeżeli kochacie Shadow of the Colossus, nie możecie tej najnowszej wersji na PlayStation 4 przegapić. Czy poczekacie na jakąś obniżkę, czy kupicie już teraz (a premierowa cena jest naprawdę bardzo przyzwoita) nieistotne - trzeba zagrać i już.

Oczywiście dokładnie tak samo zachęcam osoby, które wcześniej nie miały okazji włączyć tego tytułu. Shadow of the Colossus urzeka oniryczną atmosferą, zaskakuje historią - choć wydawałoby się, że przy nad wyraz oszczędnej narracji będzie to trudne. Żeby ożywić ukochaną młody wojownik wyrusza na swoim wiernej klaczy Argo (jej animacje zrealizowano zresztą świetnie) do Zakazanej Krainy, aby prosić bóstwo o ratunek. W zamian, jak się okaże, będzie musiał zabić 16 kolosów. Nie ma innych wrogów, mapy upstrzonej znaczkami kolejnych znajdziek. Pusta kraina, poczucie osamotnienia i zagubienia, emocjonujące walki i ta niesamowita fabuła, niemalże bez słów, pełna niedopowiedzeń i dająca pole do puszczenia wodzy wyobraźni. Coś niesamowitego po prostu, gdy przemierzamy Zakazane Krainy, mijamy opuszczone ruiny jakiś zamków, a może świątyń, zastanawiamy się, co tu się wydarzyło, co się stanie, gdy uda się wypełnić misję. O jakiej "ogromnej cenie" do zapłaty mówiło nam bóstwo? Wyobraźnia pracuje na najwyższych obrotach.

Zresztą, japoński twórca Fumito Ueda w każdej swojej grze osiągał taki właśnie eteryczny, oniryczny efekt. Pierwszą jego produkcją było ICO - mam nadzieję, że doczeka się też swojego remake-u, na razie można grać w remaster na PlayStation 3 - drugą recenzowane Shadow of the Colossus. I wreszcie trzecia jego gra, po latach problemów w produkcji, czyli The Last Guardian - równie wspaniała co dwie wymienione wcześniej. Wyobrażam sobie, że wszystkie łączą się ze sobą, że rozgrywają się w tym samym uniwersum. Chociaż sam Ueda nie mówi o tym jednoznacznie - stanowczo, ten Japończyk lubi pozostawić fanów z uczuciem niepewności i niedopowiedzenia.

Co też istotne, nie są to jakieś "symulatory chodzenia" (żeby nie było, te najlepsze symulatory chodzenia też bardzo lubię) - i Shadow of the Colossus nie jest tu wyjątkiem, gdy grze towarzyszy zręcznościowe wyzwanie. To znaczy, najpierw musimy rozwiązać łamigłówkę - jak dostać się do wrażliwych miejsc kolosa. Na każdego jest inny patent, średnio - o ile gracie po raz pierwszy - grę można ukończyć w około 10-12 godzin, licząc z czasem poświęconym na "rozgryzienie" danego oponenta. Gdy już wiemy, jak go zaatakować, trzeba ten plan wcielić w życie. Czyli, na przykład, wspiąć się po ciele Kolosa do wrażliwego punktu - a że nasza postać ma określoną wytrzymałość, trzeba sobie to wejście zaplanować. Kolos też bynajmniej nie stoi bezczynnie tylko stara się nas zrzucić. To naprawdę epickie doznania, gdy nasza postać desperacko trzyma się cielska stwora, jeszcze tylko jeden cios... ale skończyła się wytrzymałość, spadliśmy... W czasie rozgrywki przydaje się trochę cierpliwości, szczególnie że przy tej skali Kolosów, w trakcie dynamicznej walki zdarzają się czasami problemy z kamerą, wyliczeniem odległości skoku i tak dalej.

A każdy z "bossów", owych Kolosów jest inny, wyzwanie naturalnie rośnie w trakcie gry. Przy czym, o ile generalnie w wielu produkcjach taki "boss" - uogólniając - to jakaś obrzydliwa maszkara plująca jadem - tak w Shadow of the Colossus owe wielkie bestie nie budzą obrzydzenia, a rozprawianiu się z nimi nie towarzyszy poczucie jakiejś wielkiej satysfakcji z ubicia wstrętnej paskudy. Przy całej wyjątkowości walki nie czujemy radości bo oto pokonaliśmy, umownie mówiąc, zagrażające nam "zło". Spotkałem się z opisami, gdy ludzie po zabiciu kolejnego Kolosa czuli... smutek.

Jeżeli jeszcze nie graliście - to już nie ma wymówki. Oto Shadow of the Collossus jest dostępne w najlepszej możliwej wersji i naprawdę warto samemu przekonać się, dlaczego ta gra jest uważana dosyć powszechnie za prawdziwe dzieło sztuki.

PS. Pojawiają się także głosy, że przy tej okazji można było grę rozszerzyć na przykład o kolosy, które z powodów technicznych nie zmieściły się w oryginale. Ja osobiście nie mam takiego przekonania. Twórcy remake-u poszli tutaj, powiedzmy, "bezpieczną ścieżką" i, zgodnie z powiedzonkiem, że "lepsze jest wrogiem dobrego". Doceniam, że nie majstrowali z dodatkową zawartością. Ta opowieść ma swój rytm, nawet kolejność walk ma swoje znaczenie i wydaje mi się, że z tak delikatną materią lepiej zbytnio nie eksperymentować.
 

Zobacz także

2024-03-23, godz. 15:56 Valiant Hearts: Coming Home [Xbox Series X] Pierwsza część Valiant Hearts była arcydziełem, małym dziełem sztuki, z może ładną i skromną grafiką, ale ze świetną i zapadającą w pamięć historią… » więcej 2024-03-23, godz. 15:51 Quilts and Cats of Calico [PC] Stara prawda głosi, że Internetem rządzą koty. Prawdopodobnie każdy z nas kiedyś zmarnował trochę czasu na przeglądaniu różnej maści filmików z tymi… » więcej 2024-03-23, godz. 15:26 Alone in the Dark [PlayStation 5] Lubię remake'i. No dobrze, lubię remake'i Resident Evil, bo te mnie oczarowały. Podskoczyłem z radości, kiedy dowiedziałem się, że również… » więcej 2024-03-13, godz. 21:20 Warhammer 40000: Chaos Gate - Daemonhunters [Xbox Series X/S] Tydzień temu Jarek przedstawił swoje pierwsze wrażenia, teraz przyszedł czas na recenzję. Trochę banałem zalatuje stwierdzenie, że Warhammer 40000 nie… » więcej 2024-03-13, godz. 21:15 Unables [Xbox Series X/S] Patrz tylko na tego typa. Zaspany, śmierdzący leń, ubierz go, umyj, daj jeść i kopa za drzwi. Które godzina? Czas wziąć się do roboty! Tak wita nas Unables… » więcej 2024-03-13, godz. 21:12 The Thaumaturge [PC] Warszawa, rok 1905. Można by rzec – zaraz po burzliwym okresie w historii Polski, której nie ma na mapie. Wojny napoleońskie, powstanie listopadowe, powstanie… » więcej 2024-03-09, godz. 06:00 Inkulinati [PC] Mówiąc szczerze – ten wstęp pisałem kilka razy, za każdym razem kasując poprzednią wersję po kilku zdaniach. Bo nawet nie wiedziałem od czego zacząć… » więcej 2024-03-09, godz. 06:00 Warhammer 40000: Chaos Gate - Daemonhunters [Xbox Series X] - pierwsze wrażenia W tej szybkiej taktycznej turowej grze RPG pokierujemy najwspanialszą bronią ludzkości – Szarymi Rycerzami. Do boju z plagą ruszył Jarek Gowin, który opowiedział… » więcej 2024-03-09, godz. 06:00 Mario vs. Donkey Kong [Switch] Musiało minąć 20 lat, by Nintendo wróciło do gry Mario vs. Donkey Kong i stworzyło remake tej świetnej platformowo-logicznej produkcji. Nie jest to dokładnie… » więcej 2024-03-02, godz. 06:00 Skull and Bones [PC] - pierwsze wrażenia Skull and Bones wyszło we wczesnym dostępie, więc z wodami mórz i oceanów zmierzył się Kacper Narodzonek. Wraz z Michałem Królem wsiedli na tratwę i… » więcej
12345