Do oceny wykorzystano między innymi odtajnione informacje, zbierane wcześniej przez amerykańskie wojsko. Marynarka Wojenna USA przez lata prowadziła w Arktyce podwodne pomiary. NASA w badaniach korzystała też ze zdjęć satelitarnych. Na ich podstawie stworzono mapę zmian. Wynika z niej, że przez 60 lat lodowa pokrywa Oceanu Arktycznego straciła ponad dwie trzecie stałej grubości.

Proces topnienia zaobserwowano na powierzchni ponad dwóch milionów kilometrów kwadratowych. Obecnie 70 procent stałej powłoki lodowej to młody lód. Zmienia się on w zależności od pory roku. Topnieje w lecie i formuje się ponownie w zimie. Jest dużo mniej wytrzymały na wiatr niż zanikający lód stały. To właśnie dlatego w rejonie Arktyki pojawia się coraz więcej dryfujących wysp lodowych.

Lód długowieczny jest znacznie cenniejszy niż sezonowy. Oprócz większej wytrzymałości, zawiera dużo mniej soli i łatwiej wykorzystać go jako źródło wody pitnej.