Kluby PO-KO oraz Nowoczesna wniosły podczas sejmowej debaty o odrzucenie projektu.

Barbara Bubula z Prawa i Sprawiedliwości podczas debaty nad projektem podkreślała, że kwota rekompensaty przewidziana w projekcie nie przewyższa wpływów abonamentowych.

- Argument mówiący o tym, że rekompensata, która obejmuje dwa lata zwolnienia z abonamentu, jest za wysoka, jest absolutnie niezgodny z tym, co Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji, bez względu na kto, kto był jej przewodniczącym, wyliczała jako niezbędne koszty misji publicznej - argumentowała posłanka Prawa i Sprawiedliwości.

Przypominała, że proponowana kwota rekompensaty tylko w nieznacznej części jest przeznaczona na finansowanie informacji i publicystyki w Telewizji Polskiej, w większości natomiast na finansowanie radia publicznego, w tym 17 rozgłośni regionalnych czy ośrodków regionalnych Telewizji Polskiej, a także bardzo bogatej i różnorodnej oferty programów związanych z kulturą, edukacją, a także rozrywką i sportem.

Iwona Śledzińska-Katarasińska w imieniu klubu Platformy Obywatelskiej - Koalicji Obywatelskiej wniosła o odrzucenie projektu w całości. Posłanka mówiła, że telewizja publiczna jest dobrem rządzącej partii.

Zdaniem Piotra Apla z Kukiz'15, trzeba ustalić jasne reguły niezależnego poboru abonamentu. Poseł wypominał rządzącym, że obiecywali to na początku kadencji.

Debata stała się okazją dla opozycji do ataku, głównie na telewizję publiczną. Jak powiedział Michał Kamiński z PSL-UED, rekompensata dla mediów publicznych to "najdroższa w historii ciemnota wciskana Polakom".

W imieniu Nowoczesnej wniosek o odrzucenie projektu ustawy złożył Jacek Protasiewicz. Zdaniem posła, telewizja publiczna pod kierownictwem Jacka Kurskiego stała się "brutalnym, tępym narzędziem do walki z prawdą, uczciwością i rzetelnością".

Głosowanie nad projektem odbędzie się w wieczornym bloku głosowań. W uzasadnieniu do projektu, pod którym podpisali się posłowie Prawa i Sprawiedliwości, napisano, że "potrzeba wydania projektowanej ustawy wynika z braku adekwatnego, stabilnego, przewidywalnego i długofalowego publicznego finansowania mediów publicznych w Polsce. Na niedostatek ten w dłuższej perspektywie składa się między innymi narastające przez lata, od 1993 roku, poszerzanie kręgu osób zwolnionych z obowiązku uiszczania opłat abonamentowych".