Po kilku miesiącach działania programu, tony makaronu, ryżu czy kaszy zalegają w bankach żywności. Według Zuzanny Matusewicz z Polskiego Komitetu Pomocy Społecznej, nadmiar jedzenia blokuje jego szczeciński magazyn.

- Magazyn mamy przepełniony, a dostawy odbywają się rytmicznie. W poprzednich latach pomocy żywnościowej udzielaliśmy około 3,5 tysiąca mieszkańców. Obecnie dotarło do nas niecałe 2 tys. - tłumaczy Matusewicz.

Dotychczas, aby ubodzy otrzymali paczki z jedzeniem wystarczyło, że zgłosili taką potrzebę do ośrodka pomocy społecznej. Teraz ich dochód musi mieścić się w granicach wyznaczonych przez ministerstwo pracy. Choć najbiedniejsi określają te stawki jako głodowe, często przekraczają je o kilkanaście lub kilkadziesiąt złotych.

Część organizacji, które dostarczały żywność, nie bierze już w tym udziału. To przez biurokrację - mówi dyrektor archidiecezjalnej Caritas, ks. Maciej Szmuc.

- Program jest coraz bardziej zbiurokratyzowany. Obarczony kontrolami, karami, zupełnie nieadekwatnymi do pomysłu na pomoc poprzez wolontariat. W tej chwili zamienia się to w proces biurokratyczny - wyjaśnia Szmuc.

W regionie Caritas dostarczała żywność nawet 50 tysiącom osób. Teraz, jeżeli kwalifikują się do pomocy, wsparcia muszą szukać na własną rękę. Mogą zgłaszać się do ośrodków pomocy społecznej oraz organizacji z nimi współpracujących.