Polska nie mogła iść na ustępstwa wobec Niemiec we wrześniu 1939 roku - mówi profesor Krzysztof Kowalczyk. Wspólna koalicja z żadnym z sąsiadów była wtedy niemożliwa.

- Polska prowadziła tzw. politykę balansowania, czyli równych odległości między Berlinem a Moskwą. Sojusz z żadnym z tych państw nie wchodził w grę. W polskim społeczeństwie równie silne były nastroje antyniemieckie i antyrosyjskie. Praktycznie poza grupą kilku publicystów, jak np. Władysław Studnicki, który optował za sojuszem z III Rzeszą, zdecydowana większość elit politycznych, jak i społeczeństwa polskiego, była przeciwna paktowi z Hitlerem - mówi Kowalczyk.

Często agresję Niemiec i Rosji Sowieckiej we wrześniu 1939 roku określa się mianem czwartego rozbioru Polski.

- Takim symbolicznym wymiarem tego podziału była wspólna defilada oddziałów niemieckich i sowieckich w Brześciu - mówi dyrektor Archiwum Państwowego w Szczecinie.

Kampania 1939 roku zakończyła się 6 października kapitulacją Samodzielnej Grupy Operacyjnej Polesie pod Kockiem. W wyniku kampanii wrześniowej w walkach z Niemcami zginęło około 66 tysięcy polskich żołnierzy, a z Sowietami - kilkanaście tysięcy.