Super Mario Bros. Wonder to świetna platformówka, więc fanów skakania i zręcznościowego wyzwania chyba zachęcać nie muszę. A jak nie mieliście wcześniej kontaktu z gatunkiem, to uwaga... bo zaczniecie od jednej z absolutnie unikalnych produkcji na rynku i ciężko będzie później to przebić. Choć gra mogłaby być dłuższa i walki z bossami ciekawsze. Dziękuję, koniec recenzji, można się rozejść. Najlepiej do sklepów. No, dobrze, parę słów jeszcze napiszę (przewrotnie, bo ten akapit to właściwie podsumowanie), ale to nie będzie długi tekst, nie ma co się tutaj zbytnio rozwodzić.

Grę do recenzji dostaliśmy od dystrybutora Nintendo na Polskę firmy Conquest entertainment a.s.

Grę do recenzji dostaliśmy od agencji reprezentującej twórców.

Tu żyć się nie da, tu nie da się mieszkać - narzekanie na miejsce, w którym żyjemy, jest czymś, z czym każdy się raczej spotkał przynajmniej raz. Przenika ono nawet do popkultury, nie tylko za pomocą muzyki czy utworów literackich. Myślisz, że byłbyś lepszym urbanistą niż ktokolwiek kto projektował twoją miejscowość? Proszę bardzo, Cities: Skylines 2 gorąco zaprasza do ogrania. Zacznijmy od kontekstu - pierwsze Cities: Skylines było grą do pewnego stopnia rewolucyjną w swoim gatunku. Tytuł z 2015 roku wbił się idealnie w timing, kiedy gry z serii SimCity miały słabszy okres, a konkurenta nie było widać.

Grę do recenzji dostaliśmy od polskiego wydawcy firmy PLAION Polska.

Jak co roku Electronic Arts zaprasza miliony graczy na wirtualną zieloną trawkę, by uprawiać najpopularniejszy na świecie sport - piłkę nożną. Obchodząca swoje 30-lecie seria, która mówiąc szczerze jest monopolistą w tym gatunku, przeszła jednak kolosalną zmianę. Zmianę nazwy. Zapomnijcie o FIFA, bo właśnie nadeszło EA Sports FC 24. Czyli jak co roku to samo, ale - według twórców - lepiej i pod inną nazwą. Zmiany są, ale to raczej ewolucja niż rewolucja, choć kopana trzyma spodziewany przez graczy poziom. Choć nie odbyło się bez małych zgrzytów.

Grę do recenzji dostaliśmy od polskiego wydawcy firmy Electronic Arts Polska.

Grę do recenzji dostaliśmy od wydawcy firmy Ubisoft

"A może ja się po prostu zestarzałem i nie mam już tyle determinacji i chęci, żeby w pocie czoła wyrąbywać sobie drogę w kolejnych "soulsach"?" - zastanowiłem się ogrywając najnowszy klon "symulatora umierania" zatytułowany Lords of the Fallen. "A może jednak mechanicznie parę rzeczy tutaj nie przemyślano do końca i pewne znużenie rozgrywką wynikało właśnie z tego?" - zastanowiłem się drugi raz. A może to jest wypadkowa jednego i drugiego? Bo tak jak Lords of the Fallen nie jest grą złą (co znajdzie też wyraz w ocenie), tak wydaje mi się, że parę (poważnych? mniej poważnych?) problemów ta produkcja ma.

Grę do recenzji dostaliśmy od agencji reprezentującej twórców.

Total War - seria która z graczami jest od 2000 roku. Strategia, która przenosiła nas w czasie i pozwalała na podbijaniu świata w epoce samurajów, średniowieczu, starożytnego Rzymu, wojen napoleońskich czy nawet w ostatnich odsłonach osadzona była w uniwersum Warhammera, tym razem cofa kalendarze jeszcze dalej i osadza nas w czasach starożytnego Egiptu. Studio Creative Assembly po raz kolejny raczy nas możliwością podboju i spełnienia swoich imperialnych zapędów na ekranie. Czy im się udało? Krótko mówiąc, tak - Total War: Pharaoh to naprawdę duży objętościowo tytuł z wieloma możliwościami zabawy.

Grę do recenzji dostaliśmy od polskiego wydawcy firmy Cenega.

Ta gra powinna być po polsku! To była pierwsza myśl, jaka przyszła mi do głowy, gdy tylko odpaliłem Detective Pikachu Returns - a i towarzyszyła mi właściwie przez całą rozgrywkę. Piszę o tym już na wstępie, żeby zasygnalizować nawet puentę tej recenzji i ocenę, która na pewno byłaby wyższa, gdyby - było nie było - gra adresowana raczej do młodszego odbiorcy miała polskie napisy. Bo Detective Pikachu Returns jest tak proste, że jeżeli miałbym rekomendować je starszym graczom, to chyba tylko wielkim fanom Pokémonów.

Grę do recenzji dostaliśmy od dystrybutora Nintendo na Polskę firmy Conquest entertainment a.s.

Trepang2 - choć nazwa jest stylizowana na Trepang do kwadratu i nie miała części pierwszej - jest spełnieniem marzeń fanów strzelanek FPS z połowy XXI wieku. Scenariusz jest tu tłem, gdyż najważniejsza jest szybka, dynamiczna, bardzo intensywna i brutalna wymiana ognia. Trup ściele się gęsto, w powietrzu słychać tylko świst przelatujących pocisków, a pod nogami walają się ciała licznych poległych. Chyba nikt nie spodziewał się, że Kanadyjczycy są zdolni do takiej ilości przemocy, ale muszę przyznać, że wyszło im to wyśmienicie.

Grę do recenzji dostaliśmy od agencji reprezentującej twórców

W 2014 Matthew Vaughn wyreżyserował film Kingsman: Tajemne Służby o grupie tajnych agentów próbujących uratować świat. Czemu recenzję gry zaczynam akurat od tej wzmianki? W jednej ze scen Colin Firth broni się pomocą naładowanej gadżetami parasolki. Używa jej jako tarczy, paralizatora czy pistoletu. I właśnie podobnym atrybutem posługujemy się grając w Gunbrellę. Jak zresztą sama nazwa wskazuje, naszym głównym uzbrojeniem jest parasol, który groźny jest nie tylko przy otwieraniu.

Grę do recenzji dostaliśmy od wydawcy firmy Devolver Digital.