- 5 maja zastrajkowały jako pierwsze zajezdnie autobusowe w Dąbiu i Policach - mówi Józef Ignor, jeden z organizatorów protestu. - We mnie tkwiło takie przekonanie, że trzeba robić to, co jest do roboty. Sprzątać to, co jest do posprzątania. I z Ziółkowskim i Kudłą objechaliśmy wszystkie zajezdnie autobusowe w nocy i oznajmiliśmy, że jest taka i taka sprawa. Rozpoczynamy strajk i się rozpoczął.

Oprócz postulatów ekonomicznych strajkujący domagali się ponownej rejestracji Solidarności. - Dążenie do wolności to taka rzecz, której się z człowieka nie wypleni. To nieodparta chęć, która siedzi w człowieku - podkreślił Ignor.

Władze komunistyczne w ramach represji zwolniły z pracy Józefa Ignora i Romualda Ziółkowskiego.

22 czerwca doszło do kolejnych strajków w szczecińskiej komunikacji miejskiej tym razem zorganizowanych w obronie zwolnionych z pracy. 17 sierpnia rozpoczął się strajk w porcie szczecińskim. Potrwał do 3 września. Bez podpisania jakiegokolwiek porozumienia był najdłuższym strajkiem okupacyjnym w historii PRL.