Pogodno zachwyca zawsze. Nawet taką zimową wiosną. Bo wiosnę tutaj zawsze zobaczyć można najwcześniej. Jednak zazwyczaj widać ją było również na twarzach i w oczach ludzi. Samo to, że mogą mieszkać w urokliwych willach, czy po prostu domkach, ale w przepięknej okolicy sprawiało, że widać było zadowolenie.

W pierwszych dniach kwietnia jest nieco inaczej. Otoczeni złymi wiadomościami nie są już tak pogodni. Szpital przy Unii Lubelskiej jest jednym z dwóch, w których bada się próbki pobrane od osób podejrzanych o zakażenie SARS-CoV-2. Widać pośpiech i jakiś bliżej nieokreślony niepokój.

Zupełnie inaczej jest na skwerach i maleńkich dzielnicowych parkach. Tu spokój i cisza są aż przejmujące. Opustoszały ławki i dziecięce piaskownice. Porzucone zabawki przełamują jednak tę sielankę, pokazując nienaturalność czasu, w którym leżą zagrzebane w piasku. I tylko niespieszna trójka dzieci z psem jest jakby wgrana z innego filmu. To przecież oficjalnie zakazany obrazek!

Przecinająca Pogodno ulica Adama Mickiewicza, jak na główną arterię przystało, rozprasza ciszę tramwajami, autobusami, samochodami. Wprawne oko wyłapie jednak, że w pojazdach nie ma tłumów, że na przystankach czekają pojedynczy pasażerowie, którzy jadą, bo muszą. Bo nie mogą zostać w domu.

Od zawsze ulubionym miejscem pogodniaków był tamtejszy rynek. Bo i istnieje od zawsze. To już nie stragany, jak kilkanaście lat temu. To sklepy zaopatrzone często lepiej, niż te w centrum miasta. Oferujące towary, których próżno szukać gdzie indziej. Nic dziwnego, że tu wciąż jest ruch. Jednak klienci są karni. Pokornie znoszą ograniczenia. Chociaż wciąż wprowadzane są nowe - szybko się ich uczą.

A kiedy na Pogodno i do naszego czasu wróci wiosna, i kiedy znowu będziemy mogli swobodnie spacerować uliczkami jak z bajki, nic nas nie zatrzyma. Pójdziemy na spacer.