W 1952 roku Muzeum Pomorza Zachodniego rozpoczęło nową fazę działalności, której podstawowym celem stało się umacnianie totalitarnego, prosowieckiego systemu w sferze kultury. Misję realizowano za pomocą pozyskiwanych do kolekcji obiektów, wystaw stałych i czasowych, a przede wszystkim rozbudowanego działu oświatowego. To właśnie przed nim – podobnie jak w innych polskich muzeach – postawiono zadanie politycznej indoktrynacji szerokich mas społeczeństwa. Stanowisko dyrektorki objęła Natalia Pacanowska-Haltrecht, historyczka sztuki pochodząca z rodziny zasłużonej dla ruchu komunistycznego już w latach międzywojennych, doświadczona zarówno na polu dziennikarskim, jak i w dziedzinie edukacji dzieci oraz dorosłych. Z kolei jedną z najbardziej spektakularnych donacji, przypadających dokładnie na czas zmiany kierownictwa instytucji, było wzbogacenie szczecińskich zbiorów o epickie malowidło Gérarda Singera 14 lutego w Nicei (1950–1951). Ta monumentalna, wpisująca się w zimnowojenną retorykę kompozycja – przedstawiająca bunt dokerów z Lazurowego Wybrzeża – została zakupiona przez Ministerstwo Kultury i Sztuki PRL podczas Wystawy współczesnej plastyki francuskiej w warszawskiej Zachęcie. Dzieło uczyniono głównym bohaterem galerii malarstwa najnowszego, prezentowanej w gmachu przy ulicy Staromłyńskiej 27 aż do czasu odwilży 1956 roku.