Radio Szczecin
fot: Przemysław Gołyński (Radio Szczecin)
Większość z nas zadaje sobie następujące pytanie; jak to możliwe, że w tak tolerancyjnym i nowoczesnym kraju za jaki uchodzi Szwecja, integracja okazała się fiaskiem? Wiele wskazuje na to, że okazała się mrzonką ówczesnych przywódców szwedzkiej socjaldemokracji.
W 1975 roku ówczesny premier Olof Palme przekonany był o tym, że jako przywódca kraju wyznaczającego światu trzecią drogę, musi pokazać, że bogatą Szwecję stać na więcej. Pomoc humanitarna i polityczne wsparcie dla lewicowych tzw. ruchów narodowo-wyzwoleńczych w Afryce, Azji czy Ameryce Płd już nie wystarczało. Przekonał partię na której stał na czele, że w wymiarze międzynarodowym Szwecja zyska, jeżeli postawi na multikulturalizm. Riksdag jednomyślnie przyjął wtedy ustawę o imigracji i polityce państwa wobec mniejszości etnicznych.
Ustawa miała na celu ubogacić kulturowo Szwecję i szybko przekształcić Szwedów w naród ludzi otwartych na ludzi innych nacji. Przybywające do kraju imigranci otrzymali możliwość, którą mają po dziś dzień; czy starać się asymilować czy pozostać wiernym swojej kulturze, religii i językowi. Instytucje państwa zostały zobligowane do tego, aby bez różnicy na dokonany wybór, każdemu to umożliwić i każdego wspierać.
Żyjąc w tym kraju przez prawie 20 lat, zawsze czułem że tak zapisane prawo, jest sztuczne i nie służy ani rodowitym Szwedom, ani imigrantom takim jak ja. Kiedy jeszcze w w szkole podstawowej przypisano mi obowiązkowe lekcje nauki języka polskiego w ramach normalnego planu lekcyjnego, moja nauczycielka zaproponowała mi abyśmy ten czas przeznaczyli na naukę szwedzkiego. Przyznam się, że początkowo kręciłem nosem, ale później dziękowałem jej po stokroć. Dziś państwo szwedzki idzie jeszcze dalej. Co niektórym imigrantom z Bliskiego Wschodu funduje m.in. kursy prawa jazdy czy np. prowadzenia działalności gospodarczej, oczywiście wszystko w ich języku ojczystym, za pieniądze podatników.
Dla Szwedów, przymusowa tolerancja jest jedną ze składowych ich zakłamanej tożsamości. Tylko ok. ponad 20 procent z nich odczuwa w tej mierze dyskomfort i dlatego głosuje dziś i po cichu wspiera partię Szwedzcy Demokraci, która jako jedyna opowiada się za całkowitym zatrzymaniem imigracji.
Dlatego wydaje się, że konstrukty zrodzone w głowach ludzi, którzy otwarcie boję się przyznać do tego, że nie są idealni, nie wytrzymują zderzenia z rzeczywistością. A ta najnowsza, mrozi krew w żyłach:
Ponad 5 tysięcy młodych mężczyzn działa w grupach przestępczych. Ponad 50 trwających konfliktów między gangami z przedmieść. 40 klanów rodzinnych, których jedynym celem jest działalność przestępcza. Ponadto kilka tysięcy radykalnych islamistów działających jakoby w imieniu szwedzkich muzułmanów, szczodrze finansowanych przez państwo.
