A Londyn w Watch Dogs: Legion jest nią przepełniony. Wszechobecne autonomiczne auta, blokady na drogach, tysiące dronów, wszędobylskie kamery i najważniejsze - Optik. Jest to to małe urządzenie, które każdy człowiek nosi przy uchu, a zawiera nie tylko podstawowe informacje o osobie, ale wpływając na nerw wzrokowy tworzy rzeczywistość rozszerzoną. No i jest wpierany przez sztuczną inteligencję - Bagley'a, który przez całą grę towarzyszy także nam. Jest to centrum informacji o wszystkim i wielka pomoc przy planowaniu kolejnych ruchów grupy.

Oczekiwania wobec fabuły miałem duże i mam mieszane uczucia. Z jednej strony cały czas poruszamy się po wypełnionym po brzegi technologią Londynie, bohaterowie żyją cyfrowym światem, z drugiej gra musiała być przystępna dla każdego. Cała historia, związane z nią zamachy terrorystyczne, polityczne układy, technologiczni giganci, permanentna kontrola obywatela - jest jak należy. Wczytywanie się w odnajdywane dokumenty, słuchanie podcastów - jest to wielkie źródło wiedzy o świecie gry i wydarzeniach, które wpływają na całą społeczność. I tu nie ma się czego czepiać. Brakowało mi jedynie większej różnorodności misji, bo większość z nich wyglądała podobnie. Dojedź na miejsce (tu ciekawostka - samochody mogą prowadzić się same), wejdź na strzeżony teren, zniszcz coś, ukradnij, zhakuj i wiej. Ale droga do celu, ma kilka ścieżek. Można zrobić to na Rambo, z karabinem w rękach, co skończy się wezwaniem posiłków oraz pościgiem bojowych dronów. Można też całkowicie po cichu, hakując kolejne kamery wejść do środka budynku, wykraść cyfrowy klucz do drzwi, przy wykorzystaniu małego pająko-robota szybami wentylacyjnymi dostać się do niedostępnych pomieszczeń i np. odblokować wewnętrzny system zabezpieczeń. Są też drony - do skradania się i rozpoznania, transportu czy typowo do walki. Wszystkie czekają na nasze rozkazy. Wielokrotnie dostawałem się na dachy przy ich użyciu, przejmowałem drona bojowego, hakowałem stacjonarne działko, by walczyło po mojej stronie i zaczynałem ostrzał z powietrza. Za to przy próbie cichego dostania się do wewnątrz lokacji, można uruchamiać elektryczne pułapki lub np. nakazać stojącemu samochodowi jazdę, gdy wróg stoi przed jego maską. A wspomniałem o zrzucaniu z powietrza ładunków przy pomocy drona transportowego?

Jak już wspomniałem o samochodach, to warto nadmienić, że przejąć można każdy pojazd. Część z nich jeździ autonomicznie, więc wystarczy wsiąść, a z części trzeba wysadzić kierowcę. Z prawej strony. Tak, to jest Londyn i ruch odbywa się tu lewostronnie, do czego trzeba się przyzwyczaić. Nie ma to oczywiście znaczenia przy pościgach, które mocno odbiegają od standardu. Uciekając możemy włączyć blokady dróg, wystające słupki, zmienić kierunek jazdy dowolnego pojazdu czy przejąć drona i kazać mu atakować przeciwnika. Choć przyznaję, miejscami się lekko gubiłem, bo ciężko jest lawirować samochodem i wykonywać kilka innych czynności na raz. A pojazdów jest dość sporo - czerwone londyńskie autobusy, małe osobówki, terenowe, sportowe, wielkie ciężarówki, motocykle i skutery. Jedyny minus to poczucie prędkości. Super samochody non stop zmieniają biegi w górę, a prędkość jest przeciętna, nie czuję, że jadę bardzo szybko. Ale to mały szczegół. Model prowadzenia jest zależny od pojazdu i nie ma się co za bardzo czepiać.

Walka z systemem, budowanie grupy poprzez wyszukiwanie odpowiednich osób, korzystanie z różnorodnych umiejętności i hakowanie wszystkiego co się da. Watch Dogs: Legion naprawdę dostarcza masę zabawy. Trochę kuleje różnorodność misji, w sensie tego co musimy zrobić, bo fabularnie jest jak należy. Mimo tej powtarzalności nie nudziłem się ani chwilę, a to coś znaczy. No i ten Londyn. Rozbudowany, tętniący życiem, z orgią świateł, masą małych uliczek, charakterystycznymi punktami jak Big Ben, Tower Bridge czy Pałac Buckingham. Miasto wygląda fenomenalnie, ocieka szczegółami, różnorodnością i wykonaniem. To chyba najlepsza metropolia w jakiej byłem w cyfrowych światach. A grałem tylko na PlayStation 4. Jak to musi wyglądać na wchodzącej właśnie nowej generacji konsol czy rozbudowanych pecetach - boję się pytać.

Watch Dogs: Legion jest świetny, lepszy niż część poprzednia, do tego bardziej rozbudowany. Z ciekawą fabułą, wykonaniem i odważnym pomysłem, w postaci możliwości wcielenia w szeregi grupy hakerskiej DecSec dosłownie każdego. I ja to kupuję. Wy też powinniście.