Humankind to naprawdę potężny tytuł. To turowa strategia, która swoim wyglądem, mechaniką oraz przedstawianą historią wydaje się być niemal kalką kultowej sagii Cywilizacja. I tak samo jak w tym legendarnym tytule, tak samo w Humankind, cała rozgrywka odbywa się na czymś na wzór wirtualnej planszy do gry, która podzielona została na setki małych sektorów. Nasze jednostki, niczym pionki, poruszamy w wybranym przez nas kierunku, przesuwając je palcem, a tak naprawdę myszką po mapie. W ten sposób odkrywamy kolejne fragmenty świata, zbieramy pozostawione na polach surowce naturalne, które następnie przeznaczamy na rozbudowę naszego królestwa, a także rywalizujemy z oddziałami wroga i podbijamy tereny przeciwników.

Nasza historia w Humankind zaczyna się w dalekiej starożytności, gdzie nasz lud zajmuje się tak naprawdę polowaniem na dzikie zwierzęta oraz nieustanną tułaczką. Od tego momentu decydujemy się jednak założyć naszą pierwszą osadę i w ten sposób zaczynamy rozwijać nasze małe polis. Z każdym kolejnym zdobytym surowcem jesteśmy w stanie rozbudowywać nasze miasta, z kolei nowe budowle dają nam dostęp do przełomowych odkryć, takich jak te związane z uprawianiem roli, ulepszaniem naszego wojennego rynsztunku, czy też rozwojem nauki, religii czy sztuki. Każda z tych dziedzin otwiera nam inny kierunek „dojrzewania” naszej małej cywilizacji.

I tak na przykład możemy prowadzić typowo pacyfistyczny tryb życia, nasze państwo będzie skupiało się wtedy na rozwoju najnowszych technologii, krzewiło sztukę i literaturę, całkowicie omijając wszelkie konflikty i dbając o dobrosąsiedzkie stosunki, o ile to oczywiście będzie możliwe. Hmm, no sami widzicie, że to nuda! Ja z kolei preferuję nieco ostrzejsze podejście do tematu i od samego początku mocno zadbałem o rozwój swojej armii, odpowiednie morale moich wojaków oraz co oczywiste, nieustanne ulepszanie dostępnej w grze broni. Minusem takiego scenariusza było niestety spore, technologiczne zacofanie mojego polis, no ale przynajmniej moi wrogowie szybko przekonywali się, że granica to rzecz święta.

Z biegiem gry i nabierania doświadczenia, rosną także nasze małe początkowo granice. Podbijamy więc sąsiednie tereny, na nowych rubieżach stawiamy pierwsze warownie, a potem przekształcamy je w miasta. Z kolei te przyłączamy do naszej cywilizacji i tym samym zwiększamy swój potencjał. Musimy pamiętać, że o prymat nad światem przyjdzie nam stoczyć bój z wieloma wrogami. Dość szybko przekonujemy się tu na własnej skórze, że nie jesteśmy na tych terenach sami, a nasi przeciwnicy wyjątkowo upodobali sobie podpisywanie egzotycznych sojuszy, których głównym celem jest wyeliminowanie nas z gry. Ale spokojnie, Humankind wręcz lubuje się w dyplomacji i opcji dialogu z naszymi sąsiadami jest tu naprawdę sporo. Możemy tu ze sobą handlować, podpisywać pakty o nieagresji, wypowiadać wojny, albo stawiać ultimatum i żądać zapłaty za wyrządzone szkody. A to nadal tylko kropla w morzu opcji, jakie tu na nas czekają.

Jak już się pewnie spodziewacie, głównym celem w Humankind jest totalne zwycięstwo. Brzmi to dość prosto, ale dróg do pokonania naszych przeciwników jest tu co najmniej kilka. Od klasycznego pogromu i anektowania ich terytoriów, przez wasalizację wszystkich wrogów, a także zwycięstwo technologiczne, czyli rozwinięcie na maksa naszego drzewka odkryć i wysłanie ludzi w kosmos, aż po całkowite zlikwidowanie życia na całej planecie. To od Was zależy, którą drogę obierzecie.

Podsumowując Humankind to naprawdę bardzo udana produkcja. To świetna gra, z którą mam jednak pewien problem. To gra, która do złudzenia przypomina topową produkcję tego gatunku, czyli Cywilizację. I to do tego stopnia, że czasami miałem takie odczucie, że dosłownie pomyliłem tytuły. Oprócz mechaniki i samego stylu rozgrywki, Humankind nawet wygląda podobnie do swojej bardziej znanej konkurentki.

Ten tytuł ma w sobie wszystko, czego można by oczekiwać od solidnej turowej, historycznej strategii. Świetny system zarządzania państwem, bardzo klimatyczną grafikę, niezwykle rozbudowany mechanizm zarządzania swoim polis, potężne drzewka rozwoju, dylematy moralne i niczym nieograniczone decyzje i strategie rozwoju. Humankind ociera się o idealizm i wierzcie mi, że chciałbym znaleźć chociaż jeden znaczący minus tej produkcji, ale chyba pierwszy raz od dawna nie jestem w stanie.

W grze bawiłem się świetnie, zarwałem kilka nocek, byłem świadkiem kilku niesamowitych zwrotów akcji i z pierwszej osoby obserwowałem swoje momenty tryumfu jak i sromotne porażki. No cóż, to już chyba najwyższy czas na to, byście sami ruszyli na podbój całego, znanego nam świata. Powodzenia! Cześć!

Ocena końcowa: 10/10