- Nie można było mówić o Katyniu, samo słowo Katyń było w wielu rodzinach zakazane, można było je tylko między sobą powtarzać, ale nie wynosić tego poza dom. Wszyscy się bali tych represji, które mogły spotkać rodzinę. Ja osobiście dowiedziałam się od starszyzny rodzinnej, że stryj zginął w Katyniu dopiero w 1974 lub 1975 roku. To było naprawdę wielką tajemnicą rodzin - wspominała Kępys.

Stowarzyszenia Katyń wybudowało na Cmentarzu Centralnym pomnik, niedawno odsłonięto tablicę pamiątkową poświęconą lekarzom zamordowanym w Katyniu. Powstały też publikacje na ten temat.

- Takie dzieło na skalę krajową, ale nie tylko, to "Starobielsk w oczach ocalałych jeńców", gdzie Ewa Gruner-Żarnoch zebrała setki wywiadów od różnych osób w kraju i zagranicą, by dowiedzieć się, jak wyglądał obóz jeniecki w Starobielsku, gdzie jej ojciec - lekarz został aresztowany i przebywał wraz z całym personelem szpitala w Stanisławowie - powiedziała Kępys.

Pierwszym prezesem Stowarzyszenia Katyń w Szczecinie była Bogumiła Palczyńska, w stowarzyszeniu było 48 wdów po oficerach.