Radio Szczecin
Orkiestry – Grecka Ludowa, Symfoniczna Filharmonii w Szczecinie i Chór z Salonik pod dyrekcją Zoi Tsokanou. Fot. Maciej Cybulski
W Złotej Sali Filharmonii im. Mieczysława Karłowicza w Szczecinie zabrzmiało w piątek, 22 października 2021 roku potężne oratorium „Axion Esti” Mikisa Theodorakisa do tekstu Odysseusa Elitisa nagrodzonego literacką Nagrodą Nobla. Koncert zorganizowano w dwusetną rocznicę odzyskania przez Grecję niepodległości.
„Axion Esti” jest dziełem o wielu płaszczyznach znaczeń. Odysseus Elitis tworzył je przez cztery lata, a jego zamierzeniem było przekazanie przemyśleń o istocie istnienia człowieka, tożsamości narodowej i społecznej. Poeta pisze o dziejach narodu greckiego i to już od powstania morza oraz lądu u prapoczątków świata. Utwór stworzył w duchu mitologiczno-biblijnym i strukturze nawiązującej do Boskiej Liturgii prawosławia.
W 1960 roku, kiedy tekst był już gotowy, Mikis Theodorakis przystąpił do pracy nad muzyką, co zajęło Jemu trzy lata. Powstała kompozycja składająca się z recytatywów powierzonych narratorowi, z pieśni w wykonaniu kantora (psaltis) przy wsparciu chóru i orkiestry symfonicznej oraz z piosenek rebetico.
Na tych polach połączyły się niezliczone gatunki muzyczne. W dziele słychać tradycyjne instrumenty – buzuki i skrzypce miejscami naśladujące liry kreteńskie. Wszechobecne są greckie pieśni ludowe i muzyka bizantyjska. Hymny pochwalne wznoszą się rytmie tsamikos, tradycyjnego tańca ludowego. Wszystko spaja orkiestra symfoniczna oraz stosowane w muzyce zachodniej techniki kompozytorskie. W ten sposób Theodorakis nie tylko stworzył wielkie dzieło nowożytnej muzyki greckiej, ale skomponował także muzykę uniwersalną.
Gorąco przyjęte przez publiczność Oratorium wykonali Grecka Orkiestra Ludowa, Chór z Salonik i szczecińscy symfonicy pod dyrekcją Zoi Tsokanou.
„Axion Esti” jest dziełem o wielu płaszczyznach znaczeń. Odysseus Elitis tworzył je przez cztery lata, a jego zamierzeniem było przekazanie przemyśleń o istocie istnienia człowieka, tożsamości narodowej i społecznej. Poeta pisze o dziejach narodu greckiego i to już od powstania morza oraz lądu u prapoczątków świata. Utwór stworzył w duchu mitologiczno-biblijnym i strukturze nawiązującej do Boskiej Liturgii prawosławia.
W 1960 roku, kiedy tekst był już gotowy, Mikis Theodorakis przystąpił do pracy nad muzyką, co zajęło Jemu trzy lata. Powstała kompozycja składająca się z recytatywów powierzonych narratorowi, z pieśni w wykonaniu kantora (psaltis) przy wsparciu chóru i orkiestry symfonicznej oraz z piosenek rebetico.
Na tych polach połączyły się niezliczone gatunki muzyczne. W dziele słychać tradycyjne instrumenty – buzuki i skrzypce miejscami naśladujące liry kreteńskie. Wszechobecne są greckie pieśni ludowe i muzyka bizantyjska. Hymny pochwalne wznoszą się rytmie tsamikos, tradycyjnego tańca ludowego. Wszystko spaja orkiestra symfoniczna oraz stosowane w muzyce zachodniej techniki kompozytorskie. W ten sposób Theodorakis nie tylko stworzył wielkie dzieło nowożytnej muzyki greckiej, ale skomponował także muzykę uniwersalną.
Gorąco przyjęte przez publiczność Oratorium wykonali Grecka Orkiestra Ludowa, Chór z Salonik i szczecińscy symfonicy pod dyrekcją Zoi Tsokanou.
