W tym miejscu był jeden z najlepszych tekstów w owym blogu, czy też podstronie radioszczecin.pl. Pisany z uniesieniem, lotnością, niesamowitą błyskotliwością. Jak nigdy dotąd miałem tak wnikliwe pióra. Niestety. Nie przeczytacie tego wszystkiego. Tekst prysł z tabelki w zdradziecki sposób, kiedy (o ironio!) chciałem się zabezpieczyć i nacisnąłem ZAPISZ. Opadłem z sił niczym Justyna Kowalczyk na mecie. Przez moment próbowałem odtworzyć w głowie 1800 znaków, które napisałem wcześniej, ale z błyskotliwego tekstu wyszedł zombi literacki. Mam dziwne uczucie, że tekst który znikł wyniósł by mnie do kliku literackich nagród i byłby trampoliną dla mej dziennikarskiej kariery.

I wklejam tych wioślarzy, którzy bezimiennie sterczą na tej Proroczej grafice. I nic nikomu to nie mówi. Trudno. Trzeba uważniej posłuchać audycji. Choć tekst który znikł, był dopowiedzeniem tego, czego nie powiem na antenie.

I jak tu żyć Panie Premierze?

Zapraszam na audycję.