Ponadto organizacja zaleca, aby również w zachodniej części Bałtyku połowy dorsza zmniejszyć o 50 procent i wstrzymać tam całkowicie połowy śledzia.

Według naukowców, stado wschodniego dorsza, które dostępne jest dla duńskich i polskich rybaków, nie jest w stanie się samodzielnie odbudować i utrzymać dotychczasową populację. Rozmiar dorosłych osobników przystępujących do tarła zmniejszył się z 40 centymetrów w 1990 roku do obecnych 20 centymetrów. W konsekwencji powoduje to, że ryba umiera szybciej, nie osiągając w pełni naturalnego rozmiaru. Pozarządowe organizacje ekologiczne są zdania, że zaistniała sytuacja to efekt nadmiernej eksploatacji zasobów dorsza i śledzia w Bałtyku, a także zanieczyszczenie środowiska i mniej tlenu w wodzie.

Peter Ronelöv Olsson - przewodniczący Organizacji Szwedzkich Rybaków twierdzi natomiast, że największe zagrożenie dla bałtyckiego dorsza stanowi szybko odradzająca się populacja foki szarej. Olsson w artykule zamieszczonym na łamach dziennika Svenska Dagbladet wskazuje, że foki są nosicielami pasożytów, których larwy zarażają dorsze, co powoduje chorobę ryb i w rezultacie przyczynia się do wyginięcia gatunku.