Jak zaznaczał Bazyli Baran, współtwórca ''Solidarności'' na Uniwersytecie Szczecińskim, błędem było to, że po 1989 roku środowisko akademickie nie było lustrowane.

- Żeby to nie było tak zrealizowane jak z ustawą dezubekizacyjną gdzie indziej, kiedy konsekwencje wyciągnięto również wobec takich osób jak kierowcy, lekarze czy telefonistki; którzy tyle, że pracowali w służbach, to ich praca niczym się nie różniła od innych służb - zaznaczył Bazyli Baran.

Historyk, dr Wojciech Lizak, pozbawiony prawa wykonywania zawodu nauczyciela akademickiego w stanie wojennym dodawał, że lepiej przeprowadzić lustrację późno niż wcale, a procedury do tego są opracowane w Instytucie Pamięci Narodowej.

- Wystarczy nałożyć obowiązek ustawowy i to się musi dokonać, tak jak w przypadku polityków. Mogę tylko żałować, że ten proces lustracji nie sięgnie trochę dalej, bo z punktu widzenia czystości życia naukowego w Polsce oczyszczenie atmosfery na wyższych uczelniach bardzo mocno by się przydało - ocenił dr Wojciech Lizak.

Z kolei rzecznik Zachodniopomorskiego Uniwersytetu Technologicznego Stanisław Heropolitański mówił, że trudno jest określić ilu szczecińskich naukowców dotyczyłaby obowiązkowa lustracja.

- Osiągnęliśmy na uczelniach swojego rodzaju consensus, polega on na tym, że o sprawach politycznych dyskutuje się mniej, przynajmniej na mojej uczelni. Obawiam się, że w sytuacji spraw do załatwienia na wielu uczelniach, dyskusje na każdy inny temat oddalają nas od tego, do czego uczelnie zostały powołane - analizował Stanisław Heropolitański.

Do tej pory osoby pełniące funkcje publiczne w szkolnictwie wyższym miały obowiązek składania oświadczeń lustracyjnych. Jeżeli przyznały się do współpracy z komunistycznym aparatem represji, nadal mogły pełnić swoje funkcje.