Zdziwiłem się też trochę, gdy na scenę wtargnął łysy gość w bojówkach. Bez czarnego płaszcza i czarnej grzywki, jedynym "mistycznym" elementem okazały się czarne okulary... "Wyglądał jak kibic Legii..." jak stwierdził pewien polski muzyk, który widział tegoroczny występ zespołu w warszawskiej Stodole :) Eldritch występuje z dwoma gitarzystami i... Doktorem Avalanche, który przyjmuje obecnie postać trzech laptopów ze znaczkiem nadgryzionego jabłuszka ;) Dla wyjaśnienia: Doktor Avalanche to automat perkusyjny, który 'utwardza' brzmienie grupy od początku jej istnienia.

The Sisters Of Mercy to dla pokolenia, które dorastało w drugiej połowie lat osiemdziesiątych zespół bardzo ważny. Wtedy muzyka gotycko - klimatyczna miała się całkiem nieźle. I skala wieku ludzi, którzy pojawili się w Olympia Theatre wynosiła 30-50 lat. Lwia część tych ludzi odziana była w koszulki z logo zespołu, ciemnych makijażach i czarnych płaszczach. Dla nich Eldritch jeździ po świecie i prezentuje utwory, które przeszły już przecież do kanonu muzyki rockowej. Nie zabrakło "Dominion/Mother Russia" (podobno genezą powstania był wybuch w elektrowni atomowej w Związku Radzieckim w 1986 roku), "More", "Vision Thing", "This Corrosion", "Marian". Były też nowe utwory, które Eldritch gra na żywo, a które nie mają swoich studyjnych wersji. Muzyk nie nagrał bowiem żadnej nowej płyty od ponad dwudziestu lat! Zabawa była przednia, choć niektóre utwory takie jak "Colours" czy "Neverland" lepszy klimat mają, gdy słucha się ich na słuchawkach z płyty. Końcówka występu "Lucretia My Reflection", "Vision Thing" i "Temple Of Love" to juz był totalny czad. Szkoda, że w tym ostatnim nie usłyszeliśmy kobiecych wokaliz, nawet odtworzonych z taśmy. Właśnie... największy minus: brak kobiecych głosów, które tak wspaniale uzupełniały niektóre piosenki. Pewnie dlatego nie usłyszeliśmy ani "Doctor Jeep", ani "Under The Gun", szkoda... Andrzej nie wdzięczy się do młodej publiczności, nie unowocześnia swoich starych piosenek, ostre riffy gitary plus twardy automat perkusyjny i jedziemy! Starsi słuchacze z pewnością nie mają mu tego za złe i z łezką w oku wspominają młodzieńcze lata, gdy z pożyczonej kasety poznawali albumy "First And Last And Always" czy "Floodland".