ection>
Giermasz
Radio SzczecinRadio Szczecin » Giermasz
A Quiet Place The Road Ahead
A Quiet Place The Road Ahead
Giermasz #625 - potwory, herosi i stara maruda
Zapraszamy na kolejny, przepełniony ciekawymi treściami odcinek Giermaszu. Czekają na Was trzy recenzje i ciekawy staroć. Będziemy się bać w grze opartej na filmowym cyklu, dokonamy zemsty na mitycznych „herosach”, postrzelamy do wszystkiego co się rusza oraz od nowa zbudujemy drabinę ewolucji.

Jarek Gowin i słowo horror to u nas synonim, więc tylko on mógł sprawdzić A Quiet Place: The Road Ahead, grę opartą na filmowym cyklu "Ciche miejsce". Romancing SaGa 2: Revenge of the Seven to pełen remake jRPG-a sprzed ponad 30 lat, w którym podejmiemy walkę z najeźdźcami, którzy kiedyś byli uważani za bohaterów. Michał Król długo czekał na izometryczną polską strzelankę SlavicPunk: Oldtimer, osadzoną w uniwersum znanym z cyklu powieści SybirPunk autorstwa Michała Gołkowskiego. W kąciku „Stare ale jare” przypomnimy nietypową grę symulacyjną Spore, która miała być rewolucją, a finalnie popadła w zapomnienie.

Polecamy też obserwować nas na Facebooku i słuchać na Spotify lub w Podcastach Google.
Szukasz recenzji konkretnej gry? Mamy ich PONAD 1400. Dlatego polecamy nasz Spis Recenzji, gdzie szybko i łatwo znajdziesz interesujący Cię tekst i dźwięk. W nawiasie kwadratowym przy tytule informujemy, na jakiej platformie testowaliśmy grę.
SlavicPunk Oldtimer
SlavicPunk Oldtimer
Jestem wielkim fanem science fiction, więc zapowiedź gry na podstawie twórczości Michała Gołkowskiego przyjąłem z wielkim zainteresowaniem. Moje oczekiwania były studzone przez średnie oceny wersji pecetowej, więc trochę z dystansem sięgnąłem po konsolowy port SlavicPunk: Oldtimer od polskiego studia Red Square Games. Okazało się, że to ciekawa produkcja, jest jednak bardzo dużo złych rozwiązań i po prostu błędów.

Grę do recenzji otrzymaliśmy od wydawcy, firmy Gaming Factory.
A Quiet Place - The Road Ahead
A Quiet Place - The Road Ahead
Tu właściwie trudno było obrać inną ścieżkę. A Quiet Place: The Road Ahead to produkcja na podstawie filmu "Ciche miejsce" i trudno sobie wyobrazić, żeby była czymś innym niż skradanką. Choć z dodatkowymi opcjami. Nie, nie narzekam, czasem oczywiste rozwiązania są najlepsze.

Grę do recenzji otrzymaliśmy od wydawcy, firmy Saber Interactive.
Romancing SaGa 2 - Revenge of the Seven
Romancing SaGa 2 - Revenge of the Seven
Japońskie gry RPG potrafią wzbudzać skrajne emocje wśród graczy z zachodniej części świata. Tak jak część z nich uwielbia "mangowe oczy", fikuśne ubranka, turową walkę i kreowane w tych tytułach światy, historie oraz relacje między postaciami w drużynie - tak druga część wszystkich wyżej wymienionych elementów albo wręcz nie cierpi, albo - w najlepszym przypadku - ocenia, że to nie jest stylistyka dla nich. Warto o tym wspomnieć już na wstępie, bo opisywane właśnie Romancing SaGa 2: Revenge of the Seven ma je wszystkie. I do tego grafikę, która jest w sam raz, żeby nie przeszkadzać w zabawie, ale "opadu szczęki", także w gatunku, nie powoduje.

Grę do recenzji otrzymaliśmy od dystrybutora, firmy Cenega.
Squirrel with a Gun
Squirrel with a Gun
Jedną z metryk, którą można ocenić daną grę, jest mnogość emocji, jaką wywołuje rozgrywka. Najbardziej pamiętamy te momenty, kiedy gra nas zaskoczy, przewiezie na emocjonalnym rollercoasterze a potem jeszcze wrzuci nas w spiralę i zostawi nas z niedosytem, ale i satysfakcją. Poczuciem spełnienia, ale również wewnętrzną potrzebą przyspieszenia wyjścia sequelu. Nie wszystkie tytuły jednak takie są. Nie mówię o skrajnych gniotach, ale od czasu do pory na dyski twarde graczy trafia gra, podczas której jedyne pytanie, jakie się nasuwa, to „Co tu się najlepszego dzieje?” I właśnie Squirrel with a Gun wylądowało i na moim sprzęcie.

Grę do recenzji otrzymaliśmy od wydawcy, Maximum Entertainment.
Hamster Playground
Hamster Playground
Rozmowa - Michał Azarewicz ze studia Mass Creation
Tym razem moim gościem był Michał Azarewicz ze studia Mass Creation. Porozmawialiśmy o ich początkach, endless runnerach, grze Corridor Z i powiązanej z nim nowelce wizualnej Date Z oraz oczywiście Shing!, które na rynku azjatyckim przeszło wizualną metamorfozę. Sporo czasu poświęciliśmy ich najnowszej grze Hamster Playground (tu karta Steam), która wyjdzie 11 lipca oraz wydawnictwu We Dig Games, którego Disco Samurai prezentuje się wyjątkowo ciekawie. Zapraszam, Michał Król.

"Przygotuj się na potężną dawkę słodkości, wytrwały trening i ostrą rywalizację, gdy razem ze swoim chomikiem staniecie do wyścigu w labiryncie oraz na deskorolce – kolejne tryby rozgrywki już wkrótce! Pierwsi przekroczcie linię mety by zdobyć nagrody i smakołyki!"

Spore
Spore
Stare ale jare - Spore (2008 r.)
Ewolucja jest zjawiskiem badanym, można powiedzieć, już od stuleci. Trwa wielokrotnie dłużej, ponieważ najstarsze znalezione pozostałości życia datuje się na ponad 4 miliardy lat. I tyle już trwa ten proces zmian, dostosowywania się i reagowania na środowisko. Jednak w 2008 roku ten jakże wielki proces twórcy próbowali zamknąć w grze wideo, kiedy to studio Maxis wypuściło Spore.

Maxis zresztą przez całe swoje istnienie dał się poznać jako studio uwielbiające wypuszczać różnorakie symulatory - zresztą, The Sims czy SimCity to przecież ich dzieła. Po różnych eksperymentach wypuścili symulator życia, ale takiego od komórki. W Spore przechodzimy przez kilka faz rozgrywki, zaczynając właśnie od rzeczonej komórki. Pływamy sobie w wodzie, zjadamy mięso bądź rośliny, zbieramy nowe elementy, które pomogą nam w ewolucji i potem wychodzimy na ląd. Zaczyna się faza stwora, podczas której dalej się rozwijamy, żeby potem założyć własne plemię, cywilizację, aby na końcu podbijać wirtualny kosmos.

Jedną z większych zalet Spore był edytor, w którym mogliśmy zrobić naprawdę wiele ze swoim bohaterem, jeżeli można go tak określić, oraz z jego otoczeniem. Możliwości były praktycznie nieskończone, co w połączeniu z fantazją graczy pozwalało na tworzenie jedynych w swoim rodzaju organizmów, jak i przepięknych budynków. Do edytora właśnie przenosimy się, jak chcemy ewoluować, więc jest to zarówno integralna część gry, jak i narzędzie z wielkim potencjałem.

Pech jednak chciał, że w sumie to poza edytorem cała reszta tak nie porwała hardkorowych. W ówczesnych recenzjach tytułu można przeczytać, że w sumie w Spore najfajniejsze rzeczy dzieją się w początkowych fazach, a potem jest już gorzej. Zabawa w pływanie po morzu w poszukiwaniu jedzenia jest fajna, ale w późniejszych częściach rozgrywki wszystko robiło się powtarzalne. Ci najzagorzalsi gracze nie zadowolili się edytorem i szatą graficzną, ale ci bardziej casualowi pewnie docenili sandboksowość tytułu i możliwość zabawy z naszymi stworzeniami. Zresztą Maxis może się kojarzyć właśnie z takimi „grami dla wszystkich”, jednak mimo wszystko wolałbym, jakby coś poszło trochę inaczej.