Do stolicy przyjechało około 50 osób. To oni w maju i sierpniu 1988 roku organizowali strajki, które w konsekwencji doprowadziły do wolnych wyborów w Polsce. To były protesty o podłożu ekonomicznym, ale potem doszły inne postulaty, w tym ten o rejestracji "Solidarności" - mówił Jerzy Wojtowicz, członek komitetu protestacyjnego w porcie szczecińskim.

- Zaczął się siedemnastego na drobnicy. Muszę powiedzieć, że ja jestem pracowników masówki, więc dołączyłem do nich osiemnastego. Całą sprężyną do zatrzymania prac na basenie była pani Karczewska. Niewinna kobieta, która chodziła od nabrzeża do nabrzeża, a później my się do niej dołączaliśmy. No i w ten sposób zatrzymaliśmy basen i zawiązaliśmy się jako komitet strajkowy - opowiadał Wojtowicz.

Uczestnikom protestów dziękował Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji Joachim Brudziński.

- Ale jednego jestem pewien. Gdybyście nie podjęli wtedy tego strajku, nie obudzili Polski, nie wstrząsnęli również Lechem Wałęsą, to nie byłoby 1989 roku i dziś wolnej, suwerennej, demokratycznej Rzeczpospolitej. I za to szanowni państwo w pas wam się kłaniam - mówił Brudziński.

17 sierpnia 1988 roku wybuchł strajk w szczecińskim porcie. Oprócz portowców, protestowali też pracownicy zajezdni tramwajowych i autobusowych, a także Zakładów Budownictwa Kolejowego. Szacuje się, że w 1988 roku w Szczecinie, w różnych zakładach, strajkowało prawie trzy tysiące osób. Protesty zakończyły się 3 września.

Wystawę "Szczecińska droga do wolności. Strajki w 1988 roku" przygotowali: Archiwum Państwowe w Szczecinie, Archiwum Akt Nowych, Naczelna Dyrekcja Archiwów Państwowych, Fundacja Polskich Wartości, Polskie Radio Szczecin, Zarząd Morskich Portów Szczecin-Świnoujście, a scenariusz opracował historyk Artur Kubaj.

Od 16 czerwca ekspozycję będzie można oglądać w Szczecinie. Do końca lipca będzie prezentowana w Zachodniopomorskim Urzędzie Wojewódzkim.