Pomorzany zawsze tętnią życiem. To jedno z tych miejsc w Szczecinie, gdzie trudno jest uchwycić moment kiedy zamiera. Nic dziwnego, to w końcu jedno z tych szczecińskich osiedli, gdzie mieszka całkiem sporo ludzi. Ponad 20 tysięcy czyli więcej niż na przykład w Nowogardzie.

W środę na Pomorzanach czas jednak zwolnił. Zamknięte drzwi słynnej tamtejszej szkoły, a właściwie szkolnego kompleksu od lat zwanego "Błękitną", nie dają złudzeń. Dzieci dziś tu nie przyjdą. Zostały w domach, w końcu to pierwszy dzień zdalnej nauki. przyszkolne place zabaw, osiedlowe stoliki stoją osamotnione. Ławki...

Ławki nie do końca. Chociaż czas jest jaki jest, ławki zawsze znajdą swoich amatorów. Nie tylko ławki. Panowie! Trzech to już zgromadzenie. Od wtorku nielegalne!

Są też na Pomorzanach świątynie. Przygotowane na trudny czas, bo świątynie zazwyczaj są gotowe. I chociaż misę ze święconą wodą zastąpił dozownik z dezynfekcyjnym płynem, to jednak było za mało. Pięć osób tylko tyle weźmie tu udział w nabożeństwach. Takie są rygoru czasu pandemii.

Tramwajowa pętla z której dojechać można do centrum też jakaś opustoszała. Zazwyczaj w środku dnia pasażerów chcących jechać chociażby do centrum miasta jest więcej. Ale teraz nie można wychodzić z domu, nie można jechać bez celu. I zanim się wsiądzie do pojazdu trzeba umieć policzyć. Wozy woziły najczęściej ponad stan. Od środy mogą jedynie połowę.

Pomorzany to także szpital. Kliniczny. Tu nie ma sal dla chorych na Covid-19. Tutaj nie bada się próbek na obecność SARS-CoV-2. Tutaj bada się wjeżdżających i wchodzących. Mierzy się im temperaturę, pyta o samopoczucie. W tym szpitalu też są chorzy. Dla nich niekontrolowana wizyta może być niebezpieczeństwem.

Pomorzany. Nieco refleksyjne w epoce pandemii.

Na Pomorzanach z aparatem fotograficznym był Robert Stachnik, zaś z kamerą Wojciech Ochrymiuk.