Dziś podróżować będziemy między Warszawą a Londynem.
Chociaż nie,"nie ma takiego miasta Londyn. Jest Lądek. Lądek Zdrój...". Gościem "Machiny czasu" będzie "Dziewczyna Misia" - Krystyna Podleska czyli Aleksandra Kozeł z "Misia" Stanisława Barei.
"Jak zgodnie stwierdzili widzowie i recenzenci "Miś" bez tej zwariowanej dziewczyny nie byłby taki sam. „Niezwykły, egzotyczny motyl” – tak wspominał pojawienie się Krystyny Podleskiej w polskim filmie lat 70. jej przyjaciel Konrad Szołajski. Krystyna Podleska urodziła się w Wielkiej Brytanii, gdzie po kampanii wrześniowej znalazł się jej ojciec. Tam poznał córkę warszawskiego rzeźbiarza Mieczysława Lubelskiego. Tak zaczyna się historia rodziny o skomplikowanych losach i interesujących koligacjach. Jest ona równie ciekawa jak opowieści Krysi o jej występach w balecie, teatrze i filmie." - to fragment książki "Dziewczyna Misia. Krystyna Podleska w rozmowie z Klaudią Iwanicką.

3 znakomite aktorki: Magdalena Zawadzka, Joanna Żółkowska i Paulina Holz...
Trzy wcielenia Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej w sztuce "Lilka, cud miłości".
Ten spektakl to podróż do przeszłości.
Zapraszam na "Machinę czasu" poświęconą poetce i dramatopisarce dwudziestolecia międzywojennego, autorce jednych z piękniejszych w naszej literaturze wierszy o miłości.

Od 51 lat mieszka w Izraelu, ale ciągle związany jest z krajem, w którym się urodził i który musiał opuścić. Jest wielkim propagatorem polskiego jazzu, krytykiem muzycznym, autorem kilkudziesięciu tysięcy recenzji, kolekcjonerem dobrych dźwięków - na półkach w swoim domu ma 40 tysięcy płyt. Ale pracuje w innym zawodzie - jest profesorem informatyki i medycyny politechniki w Hajfie, doktorem w wielu dziedzinach nauk ścisłych. Adam Baruch to humanista, w najbardziej szerokim, pierwotnym znaczeniu tego słowa. Przed nami podróż do przeszłości i do przyszłości. Mowa będzie o wojnie, Marcu 68, jazzie, końcu świata, informatyce, androidach i... aksjomacie Barucha.

W mojej pamięci zachowała się scena z pogrzebu papieża Jana Pawła II, kiedy to mocne podmuchy wiatru zaczęły przewracać kartki leżącej na trumnie Biblii. Księga zamknęła się nagle pod koniec uroczystości...
Jutro minie 13. rocznica śmierci papieża Polaka. Pomyślałam, że chciałabym przybliżyć tę postać z nieco innej strony - właśnie jako człowieka księgi.
Związki Karola Wojtyły z literaturą i teatrem sięgają lat szkolnych. Od tego czasu pisze bez przerwy aż do października 1978 roku, kiedy został wybrany papieżem. Po konklawe Wojtyła-literat milczy przez 25 lat. "Nie wiem, czy cenił swoje utwory. Ciągle mówił, że to grafomania, ale to jest też jego poczucie humoru. Nie można tego traktować jako oceny." - mówił Marek Skwarnicki, poeta i przyjaciel Jana Pawła II. Ksiądz Adam Boniecki opowiadał takie zdarzenie: "Przekazywałem mu prośbę Związku Literatów, by przyjął honorowe członkostwo. Papież na to z rozbawioną miną: 'Jaki ze mnie literat!…'. Bawiła go ta rozmowa. Wreszcie dał się na mówić, bo nie chciał robić ludziom przykrości."
Gośćmi "Machiny czasu" są: prof. Andrzej Sulikowski, pisarz, krytyk literacki, literaturoznawca, kierownik Pracowni Badań nad Kulturą Religijną i Dawnym Piśmiennictwem oraz prof. Andrzej Skrendo, historyk i teoretyk literatury z Zakładu Teorii i Antropologii Literatury. Obaj panowie są pracownikami Uniwersytetu Szczecińskiego.

Wojciech Jagielski to dziennikarz, reporter. Zajmuje się problematyką Afryki, Azji Środkowej i Kaukazu; był obserwatorem konfliktów zbrojnych w Afganistanie, Tadżykistanie, Czeczenii i Gruzji. Wydał osiem książek, z których najbardziej znane są: "Modlitwa o deszcz", "Wieże z kamienia", "Wszystkie wojny Lary" i "Nocni wędrowcy". Najnowsza nosi tytuł "Na wschód od zachodu".
Dziś "Machiną czasu" wyruszymy w podróż wspólnie z Wojciechem Jagielskim.

W szczecińskiej Katedrze św. Jakuba znajduje się Kaplica Ludzi Morza. A w niej, na marmurowym cokole, stoi popiersie Eugeniusza Kwiatkowskiego, polityka, ministra przemysłu i handlu, wicepremiera w okresie międzywojennym. Był jednym z współtwórców budowy portu i miasta w Gdyni. To z jego inicjatywy powstał Centralny Ośrodek Przemysłowy. Dlaczego człowiek nazywany wizjonerem II Rzeczypospolitej, został upamiętniony właśnie w Szczecinie? - o tym w "Machinie czasu", której gościem będzie historyk, biograf Eugeniusza Kwiatkowskiego - prof. Marian Marek Drozdowski.

"Muszę coś zmienić, będzie to rewolucja. Moje obecne plany muzyczno-wokalne, dzięki ogromnej wyrozumiałości ze strony Zbyszka Hołdysa, mają szansę realizacji. Cieszy mnie także współpraca z Romkiem Lipką. Weszłam w nowy okres, mocniejszy pod względem „uderzenia”, poprawiłam także technikę śpiewania […] Oczywiście nadal śpiewam piosenki Jarka, ale jest ich coraz mniej. Czas na zmiany. Trzeba pamiętać, że coraz większymi krokami do muzyki wchodzi rock, i to chcę śpiewać" - deklarowała Anna Jantar w wywiadzie udzielonym Polskiemu Radiu we Wrocławiu, po koncercie w tym mieście w 1978 r. Co śpiewałaby Anna Jantar, gdyby nie katastrofa lotnicza, która przerwała jej życie i karierę? Piosenki rockowe czy przeboje pisane przez męża, Jarosława Kukulskiego? I czy byłaby Królową Polskiej Piosenki? - na te pytania próbuje odpowiedzieć książka "Anna Jantar. Ikona z przypadku?"
Nie jest to biografia artystki, raczej rzecz z pogranicza socjologii i psychologii społecznej. Jej autor, Rafał Podraza będzie gościem "Machiny czasu".

Książka "Anna Jantar. Ikona z przypadku?" ukazała się nakładem Oficyny R. Wyszła dzięki dofinansowaniu przez Miasto Szczecin. Spotkanie z autorem odbędzie się 15 marca, o 17.30 w Szczecińskiej Agencji Artystycznej.

To była piękna wizja. W latach 50. francuski architekt, urbanista i - co nie bez znaczenia - socjalista, Le Corbusier stworzył - jak je nazywał - "maszyny do mieszkania". Chciał zapewnić ubogim godne miejsce do życia: wśród zieleni, oświetlone słońcem, bez ciemnych podwórek-studni. Miasta miały być ogrodami, wśród których na słupach (żeby nie zakłócać przepływu powietrza oraz pozostawić wolne miejsce na inne aktywności) wznosiłyby się wielopiętrowe budynki z ogrodami na dachach.
Jednak warto wspomnieć, że pierwsze bloki - wielokondygnacyjne budynki mieszkalne z powtarzalnych segmentów - powstawały już przed II wojną światową. A rozkwit takiego budownictwa nastąpił w latach 60., 70. i 80. XX wieku. W PRL zbudowano 7 mln mieszkań "w domach z betonu". Czekano na nie latami, bo były szansą na życie w lepszych warunkach. Jak jest obecnie? Czym dziś są bloki i blokowiska? Niechcianą spuścizną po PRL? A może szansą?

W "Machinie czasu" - bloki według reżysera "Bloków". Naszym gościem jest Konrad Królikowski, współtwórca (obok Marty Zabłockiej) filmu dokumentalnego poświęconego budownictwu mieszkaniowemu od roku 1956 do współczesności.

Warto dodać, że - jak zapewniają autorzy filmu - pojawi się on znów w Szczecinie w pierwszej połowie kwietnia. Na pewno warto jest zaglądać na FB - "Bloki" mają tam swoją stronę. Wystarczy wpisać "Bloki film dokumentalny".