Był rok 1988. W kraju wrzało, bo rząd wprowadził kolejne wysokie podwyżki cen żywności, czynszów i biletów komunikacji miejskiej. Wybuchały strajki z żądaniami podwyżek płac. Milicja pacyfikowała zakłady, a w czerwcu miał przyjechać przywódca Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego – Michaił Gorbaczow. 5 maja 1988 r. pracownicy Wojewódzkiego Przedsiębiorstwa Komunikacji Miejskiej (WPKM), solidaryzując się ze strajkującymi robotnikami Nowej Huty, przystąpili do protestu domagając się podwyżek płac. 22 czerwca strajkujący wystąpili w obronie zwolnionych liderów majowego wystąpienia. Kolejna fala protestów w Szczecinie rozpoczęła się 17 sierpnia w szczecińskim porcie. Dzień później powstał Międzyzakładowy Komitet Strajkowy. Na jego czele stanął Edward Radziewicz, działacz podziemnej portowej Solidarności.

"Szczecińska droga do wolności. Strajki w 1988 roku" to tytuł wystawy przygotowanej w 30. rocznicę wydarzeń sierpnia 1988 roku, która jest hołdem dla strajkujących. Wystawę od poniedziałku do 11 czerwca można oglądać w siedzibie Stowarzyszenia „Wspólnota Polska” w Domu Polonii w Warszawie.