Specjalnością Szewińskiej były biegi sprinterskie i skoki w dal. Zdobyła siedem medali olimpijskich, 13 razy była medalistką mistrzostw Europy, ośmiokrotnie poprawiała rekordy świata: indywidualnie i dwukrotnie w sztafecie. Światową sławę przyniósł jej występ na Igrzyskach Olimpijskich w Tokio w 1964 roku. Mając 18 lat wywalczyła wówczas srebrne medale w skoku w dal i biegu na 200 metrów, a wraz z Teresą Ciepły, Haliną Górecką i Ewą Kłobukowską zdobyła złoto w sztafecie sprinterskiej.

Kolejne medale wywalczyła na Igrzyskach w Meksyku w 1968 roku i w Monachium w 1972. Do historii przeszedł występ Ireny Szewińskiej na IO w Montrealu w 1976 roku. W biegu na 400 metrów zdobyła złoty medal, ustanawiając czasem 49,29 sekundy nowy rekord świata. Na tym dystansie, jako pierwsza kobieta, osiągnęła wynik poniżej 50 sekund. Do dziś żadnej z Polek nie udało się pobić tego rekordu.

Ostatni raz jako lekkoatletka wystąpiła w 1980 roku na Igrzyskach Olimpijskich w Moskwie, gdzie w półfinałowym biegu na 400 metrów doznała kontuzji. Po zejściu z bieżni Irena Szewińska nie zrezygnowała ze sportu i zaczęła działalność w wielu organizacjach. Przez 12 lat pełniła funkcję prezesa Polskiego Związku Lekkiej Atletyki, a od 1998 roku była także członkiem Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego.

Irena Szewińska zmarła 29 czerwca. Miała 72 lata. Uroczystości pogrzebowe rozpoczną się o godzinie 13 w Katedrze Polowej Wojska Polskiego Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski.