Jeżeli mieliście okazję zetknąć się z XCOM: Enemy Within lub Enemy Unknown to podejrzewam, że XCOM 2 już macie lub zaraz będziecie mieć. Od zamierzchłych czasów Heroes of Might and Magic III niewiele było strategii turowych, które wywoływałyby takie uzależnienie jak te tytuły. Jeżeli jakoś ominęła Was ta przyjemność to... nie kupujcie XCOM 2. Dlaczego? Dlatego, że to jest gra stworzona dla jej fanów. Nawet poziom "żółtodziób" jest w niej wyzwaniem a dla faktycznych "żółtodziobów" będzie frustrującą męczarnią. Sięgnijcie po poprzednie części. Poważnie. Nie pożałujecie.

Akcja XCOM 2 rozgrywa się 20 lat po wielkiej wojnie z "jedynki". Kosmici zadomowili się na Ziemi, wprowadzili swój reżim i twierdzą, że to dla dobra ludzkości. Jest jednak grupa rebeliantów, której nie bardzo się to podoba a w niej nasz dobry znajomy "Centrala", który był w trakcie wojny naszym zastępcą i doradcą. Dzięki zdobytym informacjom "Centrala" włamuje się do pomieszczenia obcych i wykrada człowieka w dziwnym kombinezonie. To my - dowódca. Nasz główny naukowiec wyciąga potem coś z naszej głowy i zaczynamy partyzanckie powstanie werbując kolejnych żołnierzy (tym razem znamy ich biografie, nie zawsze szlachetne, i możliwości modyfikacji wyglądu jest znacznie więcej), odkrywając nowe technologie, rozbudowując naszą latającą bazę i siejąc zamęt w szeregach wroga.

W XCOM 2 to my jesteśmy po stronie atakującej. Dzięki czemu mamy często do dyspozycji element zaskoczenia - w wielu misjach na początku działamy w ukryciu co daje możliwość wciągnięcia wroga w zasadzkę. Tym razem jesteśmy też rebeliantami i przy ograniczonych zasobach próbujemy obalić już bardzo dobrze zorganizowanego tyrana więc czasu jest niewiele, pieniędzy i sprzętu jeszcze mniej i nie raz trzeba będzie podjąć trudną decyzję i skazać kogoś na rzeź. Nie da się ocalić wszystkich na raz a XCOM 2 nie prowadzi nas za rączkę ani nie rozpieszcza. Jak tylko poczujemy się komfortowo we własnej bazie zaraz zdarzy się coś co zburzy nam cały porządek. Nie ma obijania się i skupiania na tworzeniu perfekcyjnej broni dla małej grupy naszych ulubionych żołnierzy - tu trzeba walczyć, ciągle szkodzić okupantowi, zdobywać nowe informacje, wypełniać główne zadania bo za każdy moment takiego "komfortu" przyjdzie nam słono płacić.

Oczywiście sednem XCOM 2 są poszczególne misje, w których nasz złożony z 4-6 żołnierzy różnych specjalizacji oddział staje w szranki z (zazwyczaj znacznie większą) grupą kosmitów i mutantów. Czasami celem jest uratowanie cywilów, czasami odbicie VIPa. Czasami zdobycie informacji lub rozbrojenie bomby. Znacznie częściej niż w poprzedniej części ogranicza nas liczba tur. Mamy też do dyspozycji bardziej zróżnicowany teren i więcej rodzajów map. Tutaj osłona to nie jest tylko sugestia - odsłonięcie się na polu walki to właściwie samobójstwo. 90% szansy na trafienie nie znaczy, że na pewno trafimy. Z drugiej strony 10% szansy to niekoniecznie pudło. Planowanie, myślenie, szukanie możliwości oraz znajomość umiejętności i wyposażenia naszych żołnierzy to podstawa udanej misji. Przy okazji też podstawa całej gry. Szarżowanie najczęściej kończy się bardzo źle. Jeżeli lubicie wpadać na pole walki po to, żeby z okrzykiem "Hurrraaa!" seryjnie kosić setki przeciwników to do XCOM 2 nie podchodźcie. Zbije Was po łapkach jak belfer niegrzecznego uczniaka.

Z drugiej strony uważne i przemyślane granie szybko nam się opłaci. Zobaczyć stworzonych przez siebie żołnierzy na hologramowych plakatach w mieście jako poszukiwanych przestępców? Bezcenne. Ustrzelić w końcu wroga, który nie dość, że się teleportuje i grupowo wyrządza olbrzymie szkody to jeszcze na dodatek w każdej turze regeneruje zdrowie? Mniam. Teraz możemy ulepszać broń za pomocą znalezionych dodatków: celowników, ładownic, magazynków. Jeżeli rozgryziecie dobre połączenie sprzętu z umiejętnościami to okaże się, że możecie na polu walki zdziałać cuda.

Jedno ostrzeżenie - do odpalenia XCOM 2 potrzebna Wam będzie porządna karta graficzna. Nie bez powodu. Detale na mapie są nie dość, że szalenie precyzyjne to jeszcze bardzo ważne dla rozgrywki. Wychodzicie do przeciwnika z lasu? Drzewa to świetna zasłona ale też jak w rzeczywistości - mogą nieźle przesłonić widok. Graficznie twórcy XCOM 2 skupili się na tych elementach, które są ważne w praktyce. To nie znaczy, że z estetyką czy wyglądem postaci jest coś nie tak. Tu też jest postęp ale najwięcej włożonej pracy widać "w akcji". Kolejne strzały w trybie warty gdy w zwolnionym tempie obserwujemy kule dosięgające zeskakującego z budynku mutanta wyglądają bajecznie.

Czy wobec tego jest coś "nie tak" w XCOM 2? Niby tak. "Niby" ponieważ takie wady jak brak strategicznego widoku z lotu ptaka czy uciążliwość ewakuowania żołnierzy jeden po drugim są już rozwiązane odpowiednimi "modami". Wystarczy wybrać opcję "Warsztat" przed rozpoczęciem gry i sprawa załatwiona a jeszcze czekają na nas dodatkowe specjalizacje żołnierzy, głos Geralta czy Arniego, całe mnóstwo uniformów czy broń w kształcie... pieska chihuahua.

XCOM 2 to wyzwanie. Dłuższe, ciekawsze i jeszcze bardziej ekscytujące niż jego poprzednia część. Do odkrycia jest potężny wachlarz możliwości strategicznych. Spotykamy swoich "starych znajomych" ale większych i mocniejszych. Przygotujcie się na dużo "wow", "o rany boskie" i "jak ja niby mam to przejść?". Do tej gry twórcy powinni dodać w zestawie jeszcze wiaderko z kawą i L4.