75 lat temu polska administracja przejęła Szczecin. Zanim to nastąpiło, o przynależność miasta toczyła się polityczna walka. Krokiem milowym, w warunkach ograniczonej autonomii, było przejęcie władzy przez prezydenta Piotra Zarembę. Co ciekawe, dopiero teraz uhonorowano go tablicą pamiątkową na gmachu urzędu. Jaką rolę odegrał w historii miasta? W oparciu o co Szczecin powinien budować swoją tożsamość, a może już ją ma?
Niby duże polskie miasto, jednak nie największe. Z barwną historią – grodu słowiańskich Piastów i książąt z rodu Gryfitów, później miasta pod panowaniem Szwecji, Prus, krótko – Rosji, potem - Francji, a następnie - Niemiec. Po wojnie Szczecin przypadł Polsce, i wtedy to rozpoczęliśmy tworzenie naszej własnej historii i poszukiwanie własnej tożsamości. Nie zostaliśmy „nowym Wilnem” ani „nowym Lwowem”, choć do Szczecina przetransponowano nazwę lwowskiej drużyny piłki nożnej Pogoń. Lwowska inteligencja, jak ktoś napisał – "wyciekała po drodze, na stacjach pośrednich". Przez pewien czas po wojnie byliśmy "Dzikim Zachodem", później "Paryżem północy" albo "małym Berlinem". Kim jesteśmy – jako miasto i jego mieszkańcy? Czy już jesteśmy "kimś", czy nadal poszukujemy tego - na czym i na kim budować naszą tożsamość?