Józefa Maria Hennelowa z domu Golmont urodziła się 1 kwietnia 1925 w Wilnie. Dorastała w czasie II Wojny Światowej, należała do Szarych Szeregów. Z "Tygodnikiem Powszechnym" związała się w 1948 roku. Trzy lata później ukończyła studia na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Jagiellońskiego, była pracownikiem krakowskiego oddziału Ossolineum. Była też felietonistką, sekretarzem redakcji i zastępcą redaktora naczelnego "Tygodnika Powszechnego". Współtworzyła pismo wraz z Jerzym Turowiczem. Pisała felietony ogłaszane w cyklach: "Rubryka rodzinna", "Na co dzień i od święta", "Widziane z domu", "Votum separatum:, "Na marginesie", a także teksty publicystyczne. Współpracę z pismem zakończyła w roku 2012.

Po 2012 roku jej felietony ukazywały się na stronie internetowej Klubów Tygodnika Powszechnego, oddolnej inicjatywy sympatyków periodyku. W czasach PRL współpracowała z Polskim Porozumieniem Niepodległościowym, zajmowała się też działalnością odczytową.

W latach 1989-93 była posłanką tak zwanego Sejmu kontraktowego z listy Komitetu Obywatelskiego i Sejmu I kadencji z Unii Demokratycznej. Zaangażowana w opiekę nad więźniami i wychowankami domów dziecka.

Józefa Hennelowa była autorką licznych publikacji, między innymi szkicu biograficznego o Juliuszu Osterwie - wspólnie z Jerzym Szaniawskim oraz książek "Kim jest dla mnie Jezus Chrystus", "Powołanie i przygoda: rodzice i wychowawcy o sobie", "Obecność" i "Nasze sprawy rodzinne" - z Markiem Skwarnickim. W 2012 roku wydała książkę "Coraz bliżej albo coraz mniej".

Działała w wielu organizacjach i stowarzyszeniach, między innymi w Klubie Inteligencji Katolickiej w Krakowie, Społecznym Komitecie Odnowy Zabytków Krakowa i Stowarzyszeniu Dziennikarzy Polskich. W 2013 roku odznaczona została Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. W 2015 otrzymała Order Świętego Grzegorza Wielkiego, najwyższe odznaczenie nadawane osobom świeckim za zasługi dla Kościoła Katolickiego.

Była żoną profesora Jacka Witolda Hennela, fizyka jądrowego. Miała troje dzieci.