Grę do recenzji zakupiono ze środków własnych.
Znajomość wydarzeń z "jedynki" zasadniczo nie jest wymagana, chociaż od pewnego momentu, a zwłaszcza pod koniec się przydaje. Główną bohaterką obu Gravity Rush jest Kat, dziewczyna, która pewnego dnia "spadła z nieba" do miasta Hekseville. Miejscówka jest niesamowita, bo metropolia... lewituje w powietrzu wokół Filara Świata. Wyglądem przypomina miasta z przełomu XIX i XX wieku, do tego steam punkowego sznytu dodajcie miks zaawansowanych technologii żeby ocenić, że świat Gravity Rush jest warty poznania. W "jedynce" większość gry umiejscowiono właśnie w Hekseville - a w dwójce zdecydowanie uniwersum powiększono. Przede wszystkim o kolejne, naprawdę bardzo duże tak w pionie jak poziomie miasto Jirga Para Lhao. Graficznie wizja twórców naprawdę zachwyca.
Chociaż, można i zwrócić uwagę, że tak jak ludzie w obu miastach jako tłum wyglądają imponująco, tak w szczególe okazują się to tylko częścią scenografii nie wnoszącą zbyt wiele do rozgrywki. Zdarza się także, że elementy dorysują się na naszych oczach, bywają też problemy z systemem kolizji i przenikaniem się tekstur. Ale szczerze mówiąc - mnie osobiście zbytnio to nie przeszkadzało, a na pewno nie wybijało z zabawy.
Wspomniane miasto Jirga Para Lhao również unosi się w powietrzu, to system wielkich platform/wysp - na różnych poziomach w górę i w dół, które wiszą na niebie dzięki silnikom grawitacyjnym (w dwójce będziemy mogli od pewnego momentu zwiedzać także Hekseville). W ogóle wokół "grawitacji" de facto uniwersum Gravity Rush się kręci. To zarówno wspomniane wielkie miasta lewitujące w przestrzeni, jak i groźne burze grawitacyjne oraz biorące się z nich istoty Nevi, atakujące ludzi a z którymi wiele razy nasza Kat będzie walczyć. To taka burza grawitacyjna porwała bohaterkę z Hekseville, żeby trafiła w końcu do Jirga Para Lhao.
Ale grawitacja i związane z nią problemy czy zaawansowane technologie tego świata każą pytać o przeszłość tego uniwersum. Przykładowo nasza Kat może eksplorować "kopalnie" - na specjalnej platformie opuszczamy się niżej, w oko grawitacyjnej burzy - a na niższych poziomach wędrujemy po ruinach dawnych miast lewitujących w przestrzeni. Co wydarzyło się w tym świecie, dlaczego ludzkość dzięki mocy grawitacji żyje w wielkich metropoliach w przestworzach? Gra nie daje nam zbyt wielu odpowiedzi, ale o ile spodoba się Wam ten świat, to rozważania o jego genezie i dziwacznym (z naszej perspektywy) funkcjonowaniu mogą być pasjonujące.
A przede wszystkim - owa grawitacja jest motorem napędowym całej mechaniki gry. Oto nasza Kat jest "grawitatorką". Nie chcę w szczegółach opisywać zasad rozgrywki, ale bohaterka Gravity Rush 2 może - przykładowo - chodzić po ścianach, albo po suficie. Perspektywa kamery zmienia się wtedy, że owa ściana czy sufit staje się podłogą po których możemy normalnie chodzić. Dzięki mocy grawitacji Kat też lata - naturalnie możemy kierować owym lotem. W związku z tym oczywiście nie ma problemów z poruszaniem się między wspomnianym platformami. Upadek nam nie grozi a z mocą latania związany jest także na przykład system walki. Nie będę wchodził w szczegóły - jedyne co mi przeszkadzało to brak opcji "lokowania" się na konkretnym wrogu - przykładowo walka z szybko latającym wokół nas przeciwnikiem bywa przez to chaotyczna. Nie zmienia to faktu, że bajer ze zmienianiem grawitacji daje naprawdę sporo frajdy. I to jest główna mechanika zabawy. Zapomnijcie, że to jakieś jRPG - chociaż zbieramy kryształy dzięki którym ulepszamy umiejętności, chociaż mamy system misji głównych i pobocznych - to, powtórzę, Gravity Rush w obu odsłonach są zręcznościowymi grami akcji.
Wspomniałem o misjach: o opowiedzianej tu historii nie chcę zbyt dużo mówić. Zarówno w wątku głównym jak i tych pobocznych widzimy specyficzną mieszaninę tematów poważnych a nawet kontrowersyjnych - gdy momentami robi się wręcz komediowo. Do tego mamy chwilami słodko-naiwnie zachowującą się Kat, która jednakowoż nie raz się postawi a i mocno z kopa przywali. Misje potrafią rozbawić, ale i zasmucić - doprawdy wiele tu twórcy "wrzucili" i chociaż nie wszystkie aktywności zaprojektowano idealnie - to ich miks tworzy doprawdy bardzo ciekawe połączenie.
No i patent już znany z innych produkcji, gdy po - wydawało się - ostatniej walce obejrzałem napisy a tu nagle i nienachalnie okazuje się, że jest jeszcze jedna historia do opowiedzenia - i to końcówka która spina fabularnie obie gry! Jeżeli chcecie Gravity Rush 2 "wymaksować" zajmie Wam to grubo ponad 50 godzin zabawy. Ja namawiam, żeby przynajmniej przejść wszystkie misje poboczne (i nie zapomnijcie o kontynuowaniu głównego wątku po, jak się okazuje, pierwszym końcu gry) - niektóre naprawdę zapadają w pamięć i fajnie uzupełniają wątek główny. Do tego są jeszcze opcjonalne wyzwania i znajdźkownia.
Wspomniałem już, że samo uniwersum w którym rozgrywa się Gravity Rush 2 jest doprawdy fascynujące. Metropolie lewitujące nad ziemią, wyposażone w super moce grawitatorki, istoty z innych wymiarów - a i przenikanie się wspomnianych wymiarów - bogowie aktywnie biorący udział w wydarzeniach, burze grawitacyjne i ataki Nevi - wspomniany miks fantasy i science fiction na ekranie wygląda zjawiskowo. Oczywiście pod warunkiem, że nie będziemy na siłę czepiać się szczegółów - i zamiast porównywać to do reguł rządzących naszym istnieniem, przyjmiemy do wiadomości, że uniwersum Gravity Rush (chyba tak należałoby to nazwać) funkcjonuje na innych zasadach. Po prostu.
Wspomniałem na początku, że Gravity Rush 2, leżące na "kupce wstydu" - to był powód do irytacji. Ciągle nie miałem na tę grę czasu - a chciałem ją poznać po naprawdę udanej "jedynce", którą skończyłem z prawdziwą przyjemnością. Oczywiście wiele recenzji Gravity Rush 2 utwierdzało mnie w przekonaniu, że znowu będę się dobrze bawił - ale przeczytanie o grze a jej doświadczenie to jednak dwie zupełnie inne sprawy. A teraz, gdy wreszcie Gravity Rush 2 skończyłem, mogę z pełnym przekonaniem i "jedynkę" i "dwójkę" polecić. To są naprawdę fajne zręcznościowe gry akcji. Ok, miejsce rozegrania się tej historii jest specyficzne, gra jest nieco inna i czuć tu rękę japońskich twórców, ale w mojej ocenie - a jestem na to naprawdę wyczulony - Gravity Rush 2 jak najbardziej może się spodobać nie tylko fanom "japońszczyzny".
Chociaż, można i zwrócić uwagę, że tak jak ludzie w obu miastach jako tłum wyglądają imponująco, tak w szczególe okazują się to tylko częścią scenografii nie wnoszącą zbyt wiele do rozgrywki. Zdarza się także, że elementy dorysują się na naszych oczach, bywają też problemy z systemem kolizji i przenikaniem się tekstur. Ale szczerze mówiąc - mnie osobiście zbytnio to nie przeszkadzało, a na pewno nie wybijało z zabawy.
Wspomniane miasto Jirga Para Lhao również unosi się w powietrzu, to system wielkich platform/wysp - na różnych poziomach w górę i w dół, które wiszą na niebie dzięki silnikom grawitacyjnym (w dwójce będziemy mogli od pewnego momentu zwiedzać także Hekseville). W ogóle wokół "grawitacji" de facto uniwersum Gravity Rush się kręci. To zarówno wspomniane wielkie miasta lewitujące w przestrzeni, jak i groźne burze grawitacyjne oraz biorące się z nich istoty Nevi, atakujące ludzi a z którymi wiele razy nasza Kat będzie walczyć. To taka burza grawitacyjna porwała bohaterkę z Hekseville, żeby trafiła w końcu do Jirga Para Lhao.
Ale grawitacja i związane z nią problemy czy zaawansowane technologie tego świata każą pytać o przeszłość tego uniwersum. Przykładowo nasza Kat może eksplorować "kopalnie" - na specjalnej platformie opuszczamy się niżej, w oko grawitacyjnej burzy - a na niższych poziomach wędrujemy po ruinach dawnych miast lewitujących w przestrzeni. Co wydarzyło się w tym świecie, dlaczego ludzkość dzięki mocy grawitacji żyje w wielkich metropoliach w przestworzach? Gra nie daje nam zbyt wielu odpowiedzi, ale o ile spodoba się Wam ten świat, to rozważania o jego genezie i dziwacznym (z naszej perspektywy) funkcjonowaniu mogą być pasjonujące.
A przede wszystkim - owa grawitacja jest motorem napędowym całej mechaniki gry. Oto nasza Kat jest "grawitatorką". Nie chcę w szczegółach opisywać zasad rozgrywki, ale bohaterka Gravity Rush 2 może - przykładowo - chodzić po ścianach, albo po suficie. Perspektywa kamery zmienia się wtedy, że owa ściana czy sufit staje się podłogą po których możemy normalnie chodzić. Dzięki mocy grawitacji Kat też lata - naturalnie możemy kierować owym lotem. W związku z tym oczywiście nie ma problemów z poruszaniem się między wspomnianym platformami. Upadek nam nie grozi a z mocą latania związany jest także na przykład system walki. Nie będę wchodził w szczegóły - jedyne co mi przeszkadzało to brak opcji "lokowania" się na konkretnym wrogu - przykładowo walka z szybko latającym wokół nas przeciwnikiem bywa przez to chaotyczna. Nie zmienia to faktu, że bajer ze zmienianiem grawitacji daje naprawdę sporo frajdy. I to jest główna mechanika zabawy. Zapomnijcie, że to jakieś jRPG - chociaż zbieramy kryształy dzięki którym ulepszamy umiejętności, chociaż mamy system misji głównych i pobocznych - to, powtórzę, Gravity Rush w obu odsłonach są zręcznościowymi grami akcji.
Wspomniałem o misjach: o opowiedzianej tu historii nie chcę zbyt dużo mówić. Zarówno w wątku głównym jak i tych pobocznych widzimy specyficzną mieszaninę tematów poważnych a nawet kontrowersyjnych - gdy momentami robi się wręcz komediowo. Do tego mamy chwilami słodko-naiwnie zachowującą się Kat, która jednakowoż nie raz się postawi a i mocno z kopa przywali. Misje potrafią rozbawić, ale i zasmucić - doprawdy wiele tu twórcy "wrzucili" i chociaż nie wszystkie aktywności zaprojektowano idealnie - to ich miks tworzy doprawdy bardzo ciekawe połączenie.
No i patent już znany z innych produkcji, gdy po - wydawało się - ostatniej walce obejrzałem napisy a tu nagle i nienachalnie okazuje się, że jest jeszcze jedna historia do opowiedzenia - i to końcówka która spina fabularnie obie gry! Jeżeli chcecie Gravity Rush 2 "wymaksować" zajmie Wam to grubo ponad 50 godzin zabawy. Ja namawiam, żeby przynajmniej przejść wszystkie misje poboczne (i nie zapomnijcie o kontynuowaniu głównego wątku po, jak się okazuje, pierwszym końcu gry) - niektóre naprawdę zapadają w pamięć i fajnie uzupełniają wątek główny. Do tego są jeszcze opcjonalne wyzwania i znajdźkownia.
Wspomniałem już, że samo uniwersum w którym rozgrywa się Gravity Rush 2 jest doprawdy fascynujące. Metropolie lewitujące nad ziemią, wyposażone w super moce grawitatorki, istoty z innych wymiarów - a i przenikanie się wspomnianych wymiarów - bogowie aktywnie biorący udział w wydarzeniach, burze grawitacyjne i ataki Nevi - wspomniany miks fantasy i science fiction na ekranie wygląda zjawiskowo. Oczywiście pod warunkiem, że nie będziemy na siłę czepiać się szczegółów - i zamiast porównywać to do reguł rządzących naszym istnieniem, przyjmiemy do wiadomości, że uniwersum Gravity Rush (chyba tak należałoby to nazwać) funkcjonuje na innych zasadach. Po prostu.
Wspomniałem na początku, że Gravity Rush 2, leżące na "kupce wstydu" - to był powód do irytacji. Ciągle nie miałem na tę grę czasu - a chciałem ją poznać po naprawdę udanej "jedynce", którą skończyłem z prawdziwą przyjemnością. Oczywiście wiele recenzji Gravity Rush 2 utwierdzało mnie w przekonaniu, że znowu będę się dobrze bawił - ale przeczytanie o grze a jej doświadczenie to jednak dwie zupełnie inne sprawy. A teraz, gdy wreszcie Gravity Rush 2 skończyłem, mogę z pełnym przekonaniem i "jedynkę" i "dwójkę" polecić. To są naprawdę fajne zręcznościowe gry akcji. Ok, miejsce rozegrania się tej historii jest specyficzne, gra jest nieco inna i czuć tu rękę japońskich twórców, ale w mojej ocenie - a jestem na to naprawdę wyczulony - Gravity Rush 2 jak najbardziej może się spodobać nie tylko fanom "japońszczyzny".
Zobacz także
2018-05-19, godz. 06:00
Tron (1982 r.)
W roku 1982 w kinach na całym świecie królował film Tron z Jeffem Bridgesem w roli głównej. Fascynował oprawą, która łączyła żywych aktorów z animacją komputerową. Na podstawie tego filmu powstała też gra o tym samym tytule…
» więcej
2018-05-19, godz. 06:00
[19.05.2018] Przegląd aktualności
Raptem dwa lata po - chyba można tak napisać - "pierwszej premierze" wygląda na to, że No Man's Sky wreszcie zacznie przypominać to, co zapowiadali twórcy. Pamiętacie obietnice o wielkim kosmicznym sandboxie, w którym wszyscy…
» więcej
2018-05-19, godz. 06:00
[19.05.2018] Conan Exiles [PS4] - PIERWSZE WRAŻENIA
Jak łatwo wywnioskować z tytułu, z pełną recenzją Conan Exiles jeszcze poczekamy. Bo, po pierwsze: ta sieciowa zabawa polegająca na przeżyciu w świecie rodem z książek o Barbarzyńcy zajmuje naprawdę sporo czasu, aby dobrze ją…
» więcej
2018-05-19, godz. 06:00
[19.05.2018] Pillars of Eternity II: Deadfire
Dzisiaj zabiorę Was w nieco sentymentalną, ale też dość mroczną i tajemniczą podróż. Opowiem Wam o grze, której twórcy kolejny już raz postanowili pójść pod prąd i stworzyć klasycznego RPG rodem z końca lat dziewięćdziesiątych…
» więcej
2018-05-19, godz. 06:00
[19.05.2018] Pillars of Eternity II: Deadfire
Dzisiaj zabiorę Was w nieco sentymentalną, ale też dość mroczną i tajemniczą podróż. Opowiem Wam o grze, której twórcy kolejny już raz postanowili pójść pod prąd i stworzyć klasycznego RPG rodem z końca lat dziewięćdziesiątych…
» więcej
2018-05-19, godz. 06:00
[19.05.2018] Giermasz #297 - Ahoj, przygodo!
Czas na kolejną wielką przygodę w izometrycznie pokazanym świecie, drużynę wiernych druhów z którą - oczywiście - ratujemy świat. Czyli nasz recenzent Łukasz Rabikowski jak najbardziej poleca naprawdę udaną kontynuację Pillars…
» więcej
2018-05-19, godz. 06:00
[19.05.2018] Pillars of Eternity II: Deadfire
Dzisiaj zabiorę Was w nieco sentymentalną, ale też dość mroczną i tajemniczą podróż. Opowiem Wam o grze, której twórcy kolejny już raz postanowili pójść pod prąd i stworzyć klasycznego RPG rodem z końca lat dziewięćdziesiątych…
» więcej
2018-05-19, godz. 06:00
[19.05.2018] Conan Exiles [PS4] - PIERWSZE WRAŻENIA
Jak łatwo wywnioskować z tytułu, z pełną recenzją Conan Exiles jeszcze poczekamy. Bo, po pierwsze: ta sieciowa zabawa polegająca na przeżyciu w świecie rodem z książek o Barbarzyńcy zajmuje naprawdę sporo czasu, aby dobrze ją…
» więcej
2018-05-18, godz. 19:35
[19.05.2018] Ludzie potrafią latać
Odrodzili się niczym Feniks z popiołów i znowu potrafią latać - i to na dwa studia. Nasz ekspert od polskiej branży gier Michał Król opowiada między innymi o - w pewnym sensie - nowym starcie bardzo już utytułowanej ekipy. Poza…
» więcej
2018-05-18, godz. 19:30
[19.05.2018] Cztery kółka pod prądem
Skoro technologie wkraczają w każdą dziedzinę naszego życia, nikogo nie zdziwi, że dużą część tego wydania Giermaszu nasz ekspert Radek Lis mówi o motoryzacji. Abstrahując od wszechobecnej już w nowoczesnych autach elektroniki…
» więcej