Extra Giermasz
Radio SzczecinRadio Szczecin » Extra Giermasz
Biomutant
Biomutant
Emocje przed pojawieniem się Biomutanta na rynku tylko rosły, bo z każdym przesunięciem daty premiery (pierwotnie rok 2019) gracze mogli mieć nadzieję, że w ich ręce trafi naprawdę doszlifowany produkt. Choć, wspomniane emocje (przynajmniej moje) studziła (niewielka) liczebność zespołu, jaki porwał się na trudny, zazwyczaj bardzo złożony, gatunek RPG. A teraz się z takiego nieco stonowanego podejścia cieszę. W sumie, zgodnie z moimi przewidywaniami, z jednej strony Biomutant to ciekawy projekt na wiele godzin zabawy - gdy trafi w Wasz gust. Ale ograniczenia przy tworzeniu tej gry też widać gołym okiem. Recenzenci mają tu niezły orzech do zgryzienia, bo jak sprawdzicie, oceny wahają się od 3 do 8/9 na 10 możliwych punktów.

Grę do recenzji dostaliśmy od polskiego wydawcy firmy Koch Media Poland
GIERMASZ-Recenzja Biomutant

Co od razu implikuje jedno proste stwierdzenie: bardzo wiele będzie tu zależało, Drogi Graczu, od tego, czego właściwie oczekujesz po takiej, post-apokaliptycznej grze RPG? I ile jesteś w stanie wybaczyć twórcom, którzy ambicje mieli ogromne - i po części im podołali, choć w kilku przynajmniej aspektach można dyskutować, "czy szklanka jest do połowy pusta, czy pełna"? Umówmy się tak: ja opiszę, co mi się podobało, co nie, co mnie ujęło, a co zirytowało - ale to będą tylko osobiste wrażenia, które mogą, choć nie muszą, być pomocne w decyzji "czy to gra dla mnie" - dla Ciebie?

Punkt wyjścia jest w sumie standardowy (złowieszczo prawdopodobnie to brzmi niestety). Oto chciwa i głupia ludzka korporacja Toxanol bezpowrotnie zanieczyściła planetę. Więc teraz władają nią zmutowane zwierzęta, ludzkość ponoć wyniosła się w specjalnych Arkach gdzieś dalej w kosmos. Oczywiście wspomniane zwierzęta, zmienione przez chemikalia, w swoich zachowaniach przypominają ludzi. I przeżywają różne, często dramatyczne historie. Gdy wróg wioski naszego głównego bohatera zabija jego rodziców, on sam udaje się na wygnanie - z którego wraca, aby dopełnić swojego przeznaczenia (heh!).

I nie sama historia jest tu problemem - problemem jest to, że aby była "epicka" i ciekawie opowiedziana (w scenkach przerywnikowych, filmikach) - na to potrzebny jest czas i budżet. W praktyce, zainscenizowane na silniku gry wydarzenia wyglądają bardzo, skromnie? Podobnie wszelkie konwersacje w grze, to w praktyce statyczne ekrany. W dodatku, zwierzęta w Biomutant mówią w dziwnym języku: i w praktyce taka scenka wygląda tak, że najpierw delikwent coś mamrocze, później lektor nam to tłumaczy, pojawia się tekst... Żeby nie trwało to wieki, najlepiej taką rozmowę "przeklikać". Ale niektóre dyskusje ciągną się i tak za długo. W dodatku większość zadań pobocznych to "przynieś, znajdź, pozamiataj"...

... ale dają dobry pretekst do eksplorowania dużego, otwartego świata Biomutanta (według informacji przedpremierowych o rozmiarze 8 na 8 kilometrów). Tak, jestem przekonany, że projektowaniu mapy twórcy poświęcili mnóstwo czasu. I dobrze. Krainy są zróznicowane, wiele jest miejsc, które zwiedzamy w poszukiwaniu różnych fantów, nie raz zejdziecie z obranej ścieżki, bo na horyzoncie właśnie pojawiło się coś nowego. To niewątpliwie był ten element Biomutanta, który trzymał mnie przy ekranie. Nawet mimo tego, że biegałem w poszukiwaniu ot, zwykłych znajdziek. I jeżeli swobodna eksploracja daje Wam frajdę, to Biomutanta mogę polecić. Dość powiedzieć, że po 14 godzinach gry, wykonałem w sumie... 6 procent wszystkich zadań, głównych i pobocznych. Jeżeli więc jesteście zbieraczami, którzy muszą "odfajkować" każdy znaczek na mapie, Biomutant tu nie zawiedzie. Choć, przyznam, momentami czułem się przytłoczony, zwłaszcza przez pierwsze kilkadziesiąt godzin.

Ale znowu: wspomniałem o Arkach, czyli statkach kosmicznych do ewakuacji zniszczonej przez chemikalia planety. Jeden znajdujemy na mapie, nawet możemy zdecydować, kogo zabierzemy ze sobą. Ilość miejsc ograniczona. I teraz, wydaje się, że gra powinna dawać możliwość namysłu, poznania postaci, które możemy obdarować takim miejscem, prawda? A w praktyce wyglądało to tak, że podszedłem do jakiegoś typa, zagadałem, zrobiłem jakieś zadanie (coś mu przyniosłem) - i mogłem go zaprosić do Arki. Od razu. Nie czułem żadnej emocji z tym związanej, bo i twórcy nie dali mi żadnej szansy, aby to miało znaczenie. Kogoś zaprosiłem, kogoś nie, w ogóle mnie to nie obeszło.

Wracając do wątku znaczków na mapie: warto je zawsze sprawdzać także dlatego, że praktycznie zawsze przy okazji zbierania czegokolwiek, czekać nas będzie walka. Zręcznościowa, na domyślnym średnim poziomie trudności nieprzesadnie frustrująca - acz podejścia "na hurra" też bym nie polecał. Broń palna, plus walka w zwarciu: czyli efektowne zwolnienia akcji, akrobacje uników i skoków z jednoczesnym zasypywaniem wrogów gradem pocisków. Do tego akcje specjalne i super ciosy. To jeden z tych najlepszych punktów Biomutanta. Choć... walka w zwarciu wydała mi się nieco niezgrabna. Cóż, może także dlatego, że ostatnio regularnie ogrywałem produkcje w których kierowałem ludzikiem (czyli perspektywa trzecie osoby, TPP) i walczyłem. Nie będę przywoływał konkretnych tytułów (wystarczy sprawdzić w dziale recenzje, w co bawiłem się ostatnio), ale mam porównanie. I o ile walka jako całość w Biomutant jest fajna, tak ten jeden element - używanie broni białej - w opisywanej grze trzeba naprawdę dobrze wyczuć. Czyli i tak jest dobrze, w pewnym sensie wymusza to na graczu delikatnie taktyczne podejście do zręcznościowych starć. Ostrzelać, podskoczyć, ciachnąć, uciec - całościowo to ma sens.

Wspomniałem, że Biomutant to przedstawiciel gier RPG. Czyli trzeba awansować postać, zbierać wyposażenie, rozwijać umiejętności bohatera. To dosyć złożony system, w mojej ocenie, twórcy nie do końca idealnie poradzili sobie z jego obsługą. Musiałbym tu szczegółowo opisać, które konkretnie rozwiązania nie wydały mi się trafione. Czego robić nie będę - ale jako weteran wielu ekranów ekwipunku, ulepszeń, zadań i czego tam chcecie uważam, że nie wszystko w Biomutant zagrało idealnie i jest intuicyjne. Choć po kilku godzinach system miałem "ogarnięty". Wiem, zdawkowo o tym piszę, ale sami spróbujcie, zrozumiecie, o co chodzi. Albo stwierdzicie, że jest świetnie i się czepiam...

Nie przez przypadek przywołałem na początku informację, jak bardzo skrajne oceny dostaje Biomutant. Także we mnie ta gra budziła bardzo różne emocje. Z jednej strony nie udało się zapewnić epicko opowiedzianej historii. Tu ograniczenia związane z wielkością studia tworzącego grę da się łatwo wytknąć. Podobnie, ogólnie zadania poboczne nie powalają treścią. Ale za to odkrywanie mapy, ciekawostek, nowych lokacji, "odklikiwanie" kolejnych punktów w zakładce "zadania poboczne" tak czy owak dało mi sporo frajdy. No, powiedzmy, tak na góra 4-5 godzin ciągłego siedzenia. Co i tak chyba jest niezłym wynikiem, prawda? I najlepsze w tym wszystkim - przebrnęliście w czytaniu całkiem długiego tekstu, pewnie w oczekiwaniu na pointę i ocenę... A ja nie wiem, jak się do tego odnieść. Biomutant budzi dosyć skrajne emocje, jak już wspomniałem. Jeżeli już koniecznie musiałbym wystawić konkretną notę... to jej nie wystawię (abstrahując od tego, że ich generalnie w recenzjach Giermaszu nie ma). Albo inaczej. Wydaje się, że nota między 6 a 8 (w gatunku zręcznościowych RPG post-apo) w 10-cio stopniowej skali będzie dobra. I wszystko będzie tu zależało od Ciebie, Drogi Graczu...

Zobacz także

2021-02-27, godz. 06:00 [27.02.2021] Giermasz #437 - Miła wycieczka w przeszłość W oczekiwaniu na recenzje zupełnie nowych gier (już za tydzień w Giermaszu przynajmniej dwie premiery) w tej audycji proponujemy naprawdę udane wycieczki w przeszłość. Gry ze znakiem jakości Nintendo uwielbiamy, więc zestaw dwóch… » więcej 2021-02-27, godz. 06:00 [27.02.2021] Kąpiel w strumieniu Serwisy streamingowe szturmem zdobyły rynek - w czym niewątpliwie również pomogła pandemia koronawirusa. I absolutnie nie jest to złośliwość, gdy ludzie siedzą zamknięci w domach, tym chętniej oglądają filmy i seriale, słuchają… » więcej 2021-02-27, godz. 06:00 [27.02.2021] Co tu się wyrabia?! Dwa (chyba) największe polskie studia (a na pewno te najbardziej rozpoznawalne) tworzące gry wpadły w potężne tarapaty. Jedni mierzą się z atakami hakerów i ciągle walczą o lepszą jakość cyberpunkowej produkcji. A drudzy - jeżeli… » więcej 2021-02-27, godz. 06:00 Dune II (1992 r.) To nie była pierwsza strategia czasu rzeczywistego, ale podniosła poprzeczkę dla całego gatunku i ustanowiła standardy na nadchodzące lata. W 1992 roku Westwood Studios stworzyło grę Dune II. Co więcej, produkcja była oparta na kultowej… » więcej 2021-02-27, godz. 06:00 Kupka wstydu: Wreckfest [Xbox Series X] Od redakcji: na naszych "kupkach wstydu" zalegają setki gier. Nie zawsze też uda się opowiedzieć o wszystkich tytułach tuż po ich wydaniu. Akurat teraz, gdy premier jest mniej, nadszedł dobry czas na nadrabianie zaległości. I uważamy… » więcej 2021-02-27, godz. 06:00 Kupka wstydu: Wreckfest [Xbox Series X] Od redakcji: na naszych "kupkach wstydu" zalegają setki gier. Nie zawsze też uda się opowiedzieć o wszystkich tytułach tuż po ich wydaniu. Akurat teraz, gdy premier jest mniej, nadszedł dobry czas na nadrabianie zaległości. I uważamy… » więcej 2021-02-26, godz. 12:56 ARCHIWUM 2020, listopad » więcej 2021-02-26, godz. 12:56 ARCHIWUM 2020, grudzień » więcej 2021-02-20, godz. 06:00 Little Nightmares II [PlayStation 5] Powiedzmy, że mój stosunek do tej gry jest... skomplikowany? Little Nightmares II chwyta za serce groteskowym i mrocznym nastrojem, pozostawia gracza w niepokoju przez cały czas rozgrywki. I za to tę grę uwielbiam. Ale były też momenty… » więcej 2021-02-20, godz. 06:00 Little Nightmares II [PlayStation 5] Powiedzmy, że mój stosunek do tej gry jest... skomplikowany? Little Nightmares II chwyta za serce groteskowym i mrocznym nastrojem, pozostawia gracza w niepokoju przez cały czas rozgrywki. I za to tę grę uwielbiam. Ale były też momenty… » więcej
189190191192193194195