Na początek krótki rys fabularny. Głównymi bohaterami War Mongrels są dwaj dezerterzy z Wehrmahtu. Uciekają ze swojej armii, a finalnie wykonują oni zadania dla Armii Krajowej. Zmieniają więc stronę konfliktu. Narratorem opowieści jest jeden z głównych bohaterów. Twórcy przygotowali również curscenki, które mają poprowadzić gracza przez opowiadaną historię. Fabuła inspirowana jest prawdziwą postacią Manfreda Zankera. To żołnierz, który uciekł z Wehrmahtu i walczył dla AK. Jego ojciec Oswin Zanker piastował kierownicze stanowisko w Hitlerjugend w Budziszynie. Chłopaka nie interesowała służba ani partia nazistowska. Nie dla niego była zabawa w wojnę. Dlatego postanowił się zbuntować.

Skoro krótką lekcję historii mamy już za sobą, to wróćmy do omawianej gry. Odpowiednik Zankera w War Mongrels, czyli narrator - Manfred Raufer był gotowy zabijać dla nazistów. Zobaczył jednak na własne oczy oblicze wojny na froncie wschodnim i coś w nim pękło. To świetny motyw, do poprowadzenia głównej postaci. W sensie... gracz, który się wsłucha, wczyta w historię opowiadaną w grze, może z pełnym przekonaniem i nutką ekscytacji rozpocząć zabawę z War Mongrels. Fabuła stanowi w tym tytule najmocniejszy punkt i jeżeli miałbym oceniać grę tylko pod jej kątem, to byłaby to ocena bardzo wysoka.

Jak możecie się domyślać War Mongrels bazuje na skradaniu się. I to najbardziej czasochłonny, ale jednocześnie najbardziej efektywny styl gry. Mechanika podobna jest do innych tytułów gatunku. Zakradamy się do wroga, zatrzymujemy się na przykład w krzakach i planujemy co zrobić, żeby wywabiać kolejnych oponentów i eliminować ich. Przydatne okazują się na przykład butelki, które rzucone w określone miejsce zaalarmują przeciwników. Kiedy jeden z nich pójdzie sprawdzić, co się stało - my mamy za zadanie uciszenie go. Jednocześnie trzeba zwracać uwagę na innych rywali, którzy też się rozglądają - po to, żeby nie dać się złapać. Na ekranie widzimy zasięg wzroku przeciwników. Wiemy więc gdzie stanąć, żeby ci, nie spostrzegli naszych bohaterów. Poza tym w grze są lokacje, w których możemy skorzystać z nieoczywistych rozwiązań. Tak jest między innymi, kiedy można zepchnąć jakiś obiekt na nazistów, eliminując wszystkich w mgnieniu oka.

W grze - podobnie jak na przykład w serii Desperados - mamy również "tryb planowania". To oznacza, że możemy zatrzymać rozgrywkę w dowolnym momencie i wydać polecenia kontrolowanym przez nas żołnierzom. Wielka szkoda, że tych rozkazów nie da się kolejkować. To znaczy, że nie można wydać ich więcej - żeby stworzyć serię poleceń i patrzeć jak zachowują się Manfred i Ewald. Może przez to gra byłaby jeszcze prostsza? Nie mniej jednak w ten sposób bohaterowie mogą jednocześnie wyeliminować dwóch lub więcej przeciwników. Wszystko po to, żeby ci, nie zorientowali się o brakującym partnerze do prowadzonej właśnie żywiołowej dyskusji.

Łącznie w War Mongrels mamy do dyspozycji siedem grywalnych postaci. Każda z nich ma osobne umiejętności i przydaje się w różnych sytuacjach. Jeden jest osiłkiem i wywarza drzwi oraz przepycha przedmioty, a inny może wspinać się na linie i pokonywać ogrodzenia z pomocą linki z hakiem. Norma w tego typu tytułach. Wszystko po to, żeby jeszcze bardziej podkreślić różnorodność postaci. Nie mamy jednak wyboru bohatera. To znaczy, że musimy radzić sobie tymi, których gra nam zaproponuje. Każdy ma inne cechy charakteru i inaczej się wypowiada. Nie zmienia to faktu, że nie ma to większego wpływu na zakończenie gry. Finalną, jedyną, najważniejszą decyzję podejmuje gracz. I to właśnie ona wpływa na wybór jednego z dwóch zakończeń.

Niemcy, żołnierze Wehrmahtu, naziści - przedstawieni w War Mongrels mają bardzo niski iloraz inteligencji. Rozumiem, że gra miała być przystępna również dla graczy, którzy nie mieli wcześniej kontaktu z RTS-ami, ale mówimy o sytuacjach co najmniej absurdalnych. Co zrobilibyście, gdybyście znaleźli waszego towarzysza martwego na posterunku? Pewnie uruchomilibyście alarm, zorganizowalibyście dodatkowe patrole, przetrzepali okolicę...no właśnie. Ale tak nie myślą nasi adwersarze w War Mongrels. Oni wolą sprawdzić parę miejsc, a później wrócić do swoich spraw, jak gdyby nigdy nic.

Poza tym gra ma sporo błędów. Animacje przeciwników regularnie się glitchują, na mapie dziwnym trafem znikają przedmioty. Chyba, że miał być jakiś wątek science-fiction, to zwracam honor. Kilka razy zdarzyło mi się, że punkt zapisu się zepsuł i musiałem zaczynać misję od nowa. Albo zapisałem stan gry, kiedy kucaliśmy w krzakach, a po jego wczytaniu bohaterowie stali przed bramą obozu. Tego niestety nie można wybaczyć. Właśnie głównie przez błędy, których wykluczenie będzie bardzo trudne, War Mongrels otrzymuje od recenzji Giermaszu notę 5 punktów na 10 możliwych.