Już za dwa tygodnie będzie można wybrać się do Ogrodu Dendrologicznego w Glinnej w Nadleśnictwie Gryfino.
Ogród Dendrologiczny w Glinnej im. prof. Jerzego Tumiłowicza jest znany w Polsce z rosnących tu kilku największych w naszym kraju okazów drzew obcego pochodzenia. Położony jest na południowo - wschodnich obrzeżach Wzgórz Bukowych, na pograniczu Równin Wełtyńskiej i Pyrzycko-Stargardzkiej. Otaczające go morenowe wzgórza pokryte wysokim bukowym lasem, łagodzą negatywny wpływ zimnych wiatrów ze wschodu, północy i zachodu. Jego północną część przecina niewielki, okresowo zanikający strumień Gliniec.
Występujący tu, wyjątkowo korzystny mikroklimat, w połączeniu z atlantyckim klimatem Pomorza Zachodniego, stworzyły warunki, w których możliwa jest tu uprawa wielu wrażliwych na mróz drzew i krzewów, nieodpornych na klimat centralnej i wschodniej Polski. Tutejsza gleba brunatna na siedlisku lasu świeżego, odpowiadającego typowi buczyny pomorskiej ma również pozytywny wpływ na ich aklimatyzację.
Historia ogrodu sięga roku 1823, gdy powstały tu prywatne szkółki drzew, przejęte w 1870 roku przez nadleśnictwo państwowe w Śmierdnicy. To właśnie z tego okresu pochodzi większość najstarszych, pomnikowych dzisiaj okazów egzotycznych drzew. Sadzono je na obrzeżach powierzchni produkcyjnej jako ozdobę, celem obserwacji nad mrozoodpornością lub jako matecznik do dalszego rozmnażania.
Zgromadzona tu kolekcja liczy obecnie ponad 800 gatunków i odmian drzew i krzewów, przede wszystkim egzotycznych. Z uwagi na niewielką powierzchnię ogrodu ma charakter typowo uniwersalny. Można więc, podczas jednej wędrówki zapoznać się tu z różnymi grupami roślin drzewiastych. Warto odwiedzić to miejsce w różnych porach roku, gdyż tylko wówczas można uchwycić całe piękno ogrodu i okazów w zgromadzonej tu kolekcji...
Ogród Dendrologiczny w Glinnej im. prof. Jerzego Tumiłowicza jest znany w Polsce z rosnących tu kilku największych w naszym kraju okazów drzew obcego pochodzenia. Położony jest na południowo - wschodnich obrzeżach Wzgórz Bukowych, na pograniczu Równin Wełtyńskiej i Pyrzycko-Stargardzkiej. Otaczające go morenowe wzgórza pokryte wysokim bukowym lasem, łagodzą negatywny wpływ zimnych wiatrów ze wschodu, północy i zachodu. Jego północną część przecina niewielki, okresowo zanikający strumień Gliniec.
Występujący tu, wyjątkowo korzystny mikroklimat, w połączeniu z atlantyckim klimatem Pomorza Zachodniego, stworzyły warunki, w których możliwa jest tu uprawa wielu wrażliwych na mróz drzew i krzewów, nieodpornych na klimat centralnej i wschodniej Polski. Tutejsza gleba brunatna na siedlisku lasu świeżego, odpowiadającego typowi buczyny pomorskiej ma również pozytywny wpływ na ich aklimatyzację.
Historia ogrodu sięga roku 1823, gdy powstały tu prywatne szkółki drzew, przejęte w 1870 roku przez nadleśnictwo państwowe w Śmierdnicy. To właśnie z tego okresu pochodzi większość najstarszych, pomnikowych dzisiaj okazów egzotycznych drzew. Sadzono je na obrzeżach powierzchni produkcyjnej jako ozdobę, celem obserwacji nad mrozoodpornością lub jako matecznik do dalszego rozmnażania.
Zgromadzona tu kolekcja liczy obecnie ponad 800 gatunków i odmian drzew i krzewów, przede wszystkim egzotycznych. Z uwagi na niewielką powierzchnię ogrodu ma charakter typowo uniwersalny. Można więc, podczas jednej wędrówki zapoznać się tu z różnymi grupami roślin drzewiastych. Warto odwiedzić to miejsce w różnych porach roku, gdyż tylko wówczas można uchwycić całe piękno ogrodu i okazów w zgromadzonej tu kolekcji...