Ponad 60 pożarów lasów na terenie tylko Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Szczecinie miało miejsce tylko w czerwcu bieżącego roku. Od początku roku to niemal 150.
Niemal wszystkie są z winy człowieka.

Zastanawiam się co trzeba mieć w głowie by podpalić las. Jak trzeba być pozbawionym wyobraźni, wrażliwości by to zaplanować i zrobić.

Ogień niszczy nie tylko miejsce naszych spacerów i odpoczynku, zbierania jagód czy grzybów, ale też domów wielu zwierząt i roślin. Coś co płonie przez kilka godzin rośnie przez kilkadziesiąt lat. Wciąż o tym tyle się mówi, i wciąż pożary są rzeczywistością.

Rezerwatów w Puszczy Bukowej nominalnie jest 6 i zajmują ponad 12% Puszczy. Pierwsze rezerwaty w naszej Puszczy powstały w połowie lat 50-tych XX wieku, ale chronionych szczególnie miejsc jest znacznie więcej.

Rezerwat przyrody to obszary zachowane w stanie naturalnym lub mało zmienionym, ekosystemy, ostoje i siedliska przyrodnicze, a także siedliska roślin, siedliska zwierząt i siedliska grzybów oraz twory i składniki przyrody nieożywionej, wyróżniające się szczególnymi wartościami przyrodniczymi, naukowymi, kulturowymi lub walorami krajobrazowymi.

W zależności od przyjętego celu ochrony wyróżnia się następujące rodzaje rezerwatów:
- leśne (pozostałości i fragmenty dawnych puszcz o charakterze pierwotnym, typy zbiorowisk leśnych, stanowiska drzew na granicach zasięgu);
- wodne (wody jezior, rzek, potoków i morza wraz ze zbiorowiskami roślin i gatunkami zwierząt);
- stepowe (murawy ciepłolubne, głównie na podłożu wapiennym i gipsowym);
słonoroślowe (słonorośla nadmorskie i śródlądowe);
- faunistyczne (populacje i siedliska ssaków, ptaków, gadów, płazów, ryb i bezkręgowców);
- florystyczne (populacje i siedliska gatunków lub grup gatunków roślin zarodnikowych i kwiatowych oraz grzybów kapeluszowych i porostów);
- torfowiskowe (zbiorowiska i gatunki torfowisk niskich, przejściowych i wysokich);
- przyrody nieożywionej (odkrywki geologiczne, zjawiska krasowe, gleby, formy skalne, jaskinie, szata naciekowa, stanowiska skamieniałości, przykłady erozji i innych procesów kształtujących powierzchnię ziemi, utwory geologiczne, wydmy);
- krajobrazowe (krajobrazy o cechach naturalnych, charakterystyczne dla poszczególnych regionów geograficznych, często z występującymi zabytkami).

Źródło definicji:ustawa z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody.(Dz. U. z 2022 r. poz. 916, z późn. zm.)

W Puszczy Bukowej drzewa sieją się. Można nawet powiedzieć, że Puszcza sama się odnawia, bo raczej nowych drzew się nie sadzi co pozwala się by nowe wyrosły. Ten sposób odnawiania lasu jest bardzo dobry i efektywny. Jednak trzeba nieco puszczy pomóc. Dlatego pojedyncze drzewa, czasami grupy drzew wycina się, by dać szansę nowemu pokoleniu.

Jednak wycinane drzewa nie są przypadkowe i ich wywóz z lasu poprzedzony jest badaniami.
Po II wojnie światowej szacuje się, że Puszcza Bukowa zwiększyła swój obszar o blisko 7% powierzchni, czyli jakieś 500 hektarów.

Na południowy wschód od Szczecina w paśmie morenowych wzgórz Bukowych znajduje się jeden z najcenniejszych kompleksów leśnych Pomorza Zachodniego - Puszcza Bukowa (lasy Nadleśnictwa Gryfino). Na jego niezwykły charakter składa się zarówno ogromne bogactwo świata roślinnego i zwierzęcego, jak również rzeźba terenu zaliczana do najbardziej zróżnicowanych na terenie Pomorza Zachodniego. Obok malowniczych, ponad 100 metrowych wzniesień nie brakuje tu sieci głębokich dolin, jarów oraz wąwozów z licznymi strumieniami. Ciekawa jest również historia tego pięknego lasu oraz pamiątki kulturowe, związane z istniejącym tu na przestrzeni dziejów osadnictwem.

Porozmawiajmy o Puszczy Bukowej.

Las zawsze można odnowić, posadzić raz jeszcze. Oczywiście najlepiej przyjrzeć się dokładnie ziemi, jej zasobom i posadzić takie drzewa jakie będą miały się na danym terenie najlepiej. Czasami wystarczy nieco inna gleba czy mikroklimat w danym miejscu by z powodzeniem wyrosły tam drzewa, których od dziesięcioleci w okolicy się nie widywało. Dobrze też by nie były to monokultury wśród sosen czy świerków, dobrze posadzić jest zagajnik dębów, buków czy wiązów.
Tak powstanie mocniejszy i ciekawszy las. Tak się robi w całej Polsce, co udało się zaobserwować w Nadleśnictwie Nowogard.

Kiedy było głośno o Puszczy Białowieskiej to niewielu tak naprawdę słuchało o korniku drukarzu. Chciano za wszelka cenę ochronić przed wycięciem każde, nawet chore drzewo.

Czytamy w Wikipedii:
W Polsce podstawową rośliną żywicielską dla kornika drukarza jest świerk pospolity, ale w drzewostanach świerkowych z udziałem innych gatunków iglastych zasiedlać może też sosnę, jodłę, limbę i modrzew. Zasiedla drzewa osłabione na skutek różnych czynników zewnętrznych, np. zanieczyszczeń powietrza, suszy lub nieodpowiednich melioracji, oraz drzewa starsze, rozpoczynające naturalny proces zamierania na skutek czynników fizjologicznych. Drzewa zdrowe atakowane są sporadycznie, jedynie podczas szczególnie silnych gradacji kornika w lasach przekształconych gospodarczo, zwłaszcza w sztucznych monokulturach świerka. Gatunek zasiedla ponadto ścięty surowiec niekorowany, wiatrołomy, śniegołomy i wywroty. W drzewach stojących atakuje najpierw części strzały od środka wysokości do dolnej części korony, a następnie rozszerza strefę ataku w górę i w dół. Unika miejsc silnie ocienionych. Drzewa przejawiają początkowo reakcję obronną, zalewając miejsca wygryzień kornika żywicą, która może następnie ściekać strugami po pniach.

To wszystko doskonale wiedza w Nadleśnictwie Nowogard, gdzie w ubiegłym roku wiatry połamały wielkie połacie lasów sosnowych. Należało wszystko szybko sprzątnąć, by nie zagrozić zdrowym obszarom leśnym.

W ubiegłym roku ponad 45 hektarów 60-cio letniego lasu sosnowego powaliła mocna wichura. Kiedy patrzyło się na ponad 20-to metrowe drzewa połamane jak zapałki chciało się płakać. Ale jedyne co można było zrobić dla lasu to zabrać połamane drzewa i zasadzić nowe. Wszystkie inne sprawy w Nadleśnictwie Nowogard zostały odłożone na bok i zaczęto ratować wszystko czego do końca nie zniszczyła wichura. Jednak ślady wydarzeń sprzed półtora roku wciąż można odnaleźć.

Punkt czerpania wody zmodernizowało na swoim terenie w ubiegłym roku Nadleśnictwo Nowogard. Dziś wprawdzie wygląda jak kawałek placu betonowego w środku lasu, w dodatku z pięknym widokiem, ale już wkrótce będzie dodatkową atrakcją turystyczną.

Takie nowoczesne punkty czerpania wody podczas pożarów stanowią o tym czy las przetrwa czy nie. Zakłada się, że 54 tysiące litrów wody nie wystarczy by las przetrwał. Najważniejsze by być dobrze przygotowanym na najgorsze, ale nie trzeba tego sprawdzać.

Dziś w "Co słychać w lesie" słuchamy ... lasu. W lesie cisza jest zupełnie inna niż na wsi czy w mieście. Tak w mieście bywa cicho, proszę posłuchać Szczecina nocą. Pięknie brzmi. Las brzmi o każdej porze dnia i nocy inaczej. Tomasz Liśkiewicz zastępca Nadleśniczego Nadleśnictwa Trzebież rano jak przychodzi do pracy słyszy żurawie, potem gęsi i drozdy. Czasami można usłyszeć krzyk jenota, który od kilku lat zamieszkał w zachodniopomorskich lasach.