To właśnie oni poświęcili prywatny czas, żeby ukraińskim dzieciom - tuż po tym jak wysiadły z pociągów - tłumaczyć, dlaczego są w nowym miejscu i dlaczego - przynajmniej na razie - nie wrócą do domów.

Wiele z tych dzieci ma za sobą nocowanie w bunkrach, a do Polski trafiły ze wspomnieniem dźwięku spadających bomb - mówi Valentyna Lypko, wolontariuszka TPD.

- Stoi mi przed oczami jeden chłopczyk. W jego oczach przeczytałam całe emocje, które on przeżył. Jak zabrano z domu, jak on jechał kilka dni, jak on tutaj przyjechał. W jego oczach było: dlaczego, co ja tutaj robię, dlaczego jadę gdzieś z rodzicami, dlaczego nie jestem w swoim domu. Ten chłopczyk będzie stał przed moimi oczami bardzo długo - mówi Lypko.

Wolontariuszom podziękowanie złożył wojewoda Zbigniew Bogucki.

- Jest takie powiedzenie, że w czasie wojny źli ludzie stają się jeszcze gorsi, ale dobrzy ludzie stają się jeszcze lepsi. To właśnie stało się na dworcu, to się dzieje na Pomorzu Zachodnim, w Polsce. Wielki wybuch dobra - mówi Bogucki.

Wolontariusze nadal pomagają na dworcu, gdzie obsługują dwa punkty - dla dzieci i matek z dziećmi. Oprócz tego jeden punkt znajduje się w Stargardzie oraz w Szczecinie przy ulicy Marii Curie-Skłodowskiej. Na dworcu, krótko po wybuchu wojny, pomocy potrzebowało dziennie nawet 60. dzieci. Teraz jest ich o połowę mniej.