Cywil z pistoletem coraz częściej jest postrzegany jako osoba, przy której można czuć się bezpiecznie, jednak psychika ludzka jest bardzo skomplikowana i nie ma możliwości, aby dać 100% gwarancji, że użytkownik broni nie użyje jej w sposób niewłaściwy.
Polska to nie Stany Zjednoczone, które mają tradycje rodem z Dzikiego Zachodu, więc okres wielowiekowego obchodzenia się z bronią jest nie do nadrobienia.
Codziennie widzimy nieodpowiednie zachowania społeczne, np. agresję drogową, która jest spowodowana frustracją, więc łatwo sobie wyobrazić, że krótka byłaby droga od słów do czynów.
Problem jest bardzo złożony, ale trudno sobie wyobrazić liberalizację prawa i szerokie upowszechnienie dostępu do broni.

Przykład : osobnik ze szpadlem z Ustowa....

Tak.... W rękach obywateli RP jest klikadziesiąt tysięcy (lub więcej) w pełni legalnej, dostępnej bez żadnego ograniczenia (poza wiekiem) broni palnej czarnoprochowej. Może trochę trudniejszej w obsłudze od nowoczesnej broni na naboje zespolone ale zabijającej równie skutecznie co glock czy kałasz. I co? I nic. Nasze niezrównoważone społeczeństwo nie urządza codziennych rzezi, kule nie świstają po ulicach, trup nie pada gęsto. A przecież nabywca poza dowodem osobistym nie potrzebuje nic innego - ani badań lekarskich, ani zaświadczenia od psychiatry. Te są potrzebne do realizacji ustawowego prawa do posiadania broni współczesnej. Ale z tego prawa nie można skorzystać bo ważniejsze jest widzimisię komendanta wojewódzkiego policji, który uznaniowo udziela łaski wydania pozwolenia na zakup broni.
Oczywiście bandyci nie mają tego problemu, po prostu kupują sobie broń nielegalnie i zaraz odzyskują wydane pieniądze rabując je kolejnemu bezbronnemu obywatelowi... Obywatelowi, który z drugiej strony kiedy chce komuś krzywdę zrobić to i tak ją zrobi. Młotkiem, siekierą, szpadlem, samochodem, nożem kuchennym, krzesłem, sztachetą... Pytanie kto woli być zatłuczony cegłą i umierać w cierpieniu a kto woli zostać humanitarnie zastrzelony, jeśli kiedykolwiek musiałby wybierać?