W murach dziewiętnastowiecznego kościoła taka muzyka sprawdza się znakomicie. Dźwięki keyboardu i wibrafonu ozdobione klarnetem, wiolonczelą i delikatnie doprawione muskaną perkusją plus wokal. Wokal, który najbardziej kojarzy mi się z Julee Cruise. W magazynie "The Times" napisano, że Zeffira łączy umiejętności wirtuozerskie muzyka klasycznie szkolonego z kreatywnością godną gwiazdy pop. Ja uważam, że repertuar, jakim dysponuje Rachel Zeffira, jest przeznaczony raczej dla wielbicieli powagi, niż szeroko pojętego popu. Wśród piosenek z debiutanckiej płyty (dostojny "The Deserters" czy szybszy "Break The Spell") znalazło się miejsce na dwa kowery. Beatlesowskie "Because" jak zwykle cudnie zabrzmiało rozłożone na kilka głosów, w tym wypadku harmoniami wokalnymi popisał się cały żeński skład zespołu. Drugi znany z płyty, czyli "To Here Knows When" z repertuaru My Bloody Valentine. Aaaaah, jeszcze na bis zagrali utwór z repertuaru... Cat's Eyes ("Over You"). Świetny, kameralny występ. Taki w sam raz na niedzielny wieczór dla garstki odbiorców.