O sobie samym Michał Urbaniak często opowiadał nie tylko jako o wielkim pasjonacie jazzu, lecz także jako niepokornym i zbuntowanym artyście. Muzyka była dla Niego formą nieposkromionej ekspresji. Do końca swojego życia twierdził, że dzięki niej jest wiecznie młody.

Artysta często zaznaczał, że jazz jest dla Niego najważniejszy. Całe swoje życie poświęcił saksofonowi oraz skrzypcom i nie potrafił funkcjonować bez muzyki. Podkreślał też, że na jego światowy sukces składał się nie tylko talent, lecz przede wszystkim ogromne zainteresowanie jazzem i jeszcze większy wkład pracy. „Ja tyrałem 24 godziny na dobę, bo wiedziałem, że chcę wyjechać do Nowego Jorku. To był jedyny cel mojego życia od momentu, kiedy skończyłem 15 lat i udało się” – mówił w jednym z wywiadów.

Z Michałem Urbaniakiem, który zmarł wczoraj (20 grudnia 2025) rozmawiałam wielokrotnie, m.in. podczas Festiwalu Gwiazd w Międzyzdrojach. Ostatni raz przed siedmioma laty po Jego koncercie w Złotej Sali Filharmonii im. Mieczysława Karłowicza w Szczecinie.

Pochłonięty nie tylko swoją twórczością. Muzycy, z którymi współpracuje w różnych projektach, bardzo chętnie uczestniczą w Jego życiu artystycznym.

W wieku ośmiu lat rozpoczął naukę gry na wiolonczeli. W średniej szkole sięgnął po trąbkę, by ostatecznie odebrać dyplom ukończenia Akademii Sztuki w Szczecinie w klasie tego instrumentu dętego.

Konrad Słoka w latach szkolnych zainteresował się rock’n’rollem, zakładając swój pierwszy zespół. Zafascynowany rockiem i punkiem działał m.in. w Road Trip’s Over, White Crosses, Woodland i O.D.C. Równolegle grał na gitarze akustycznej tworząc piosenki w stylu m.in. Boba Dylana i Neila Younga. W 2012 roku stworzył jednoosobowy projekt Liars & Sinners. Po sześciu latach wystąpił w popularnym programie telewizyjnym „Voice of Poland”, podczas którego jurorzy zwrócili na Niego uwagę jako twórcę własnych utworów.

Dwa lata temu wydał debiutancki album pt. „Stare śmieci”, opowiadający o wkraczaniu w dorosłość, rozczarowaniach i refleksjach związanych z powrotem do rodzinnego Szczecina. Produkcję płyty powierzył Borysowi Sawaszkiewiczowi (Stobno Records). Między innymi z Nim realizuje wiele pomysłów, z Baltic Neopolis Orchestra i ze Szczecin Philharmonic Big Band, by wymienić tylko kilku artystów.

W gorącym okresie przedświątecznym znalazł czas na krótkie spotkanie, które polecam równie mocno, jak i Jego twórczość.

Niezwykły ensemble saksofonisty, kompozytora i muzyka sesyjnego Borysa Janczarskiego z udziałem Larry’ego Browna.

Wychowanek Piotra Wojtasika, członek zespołów Kazimierza Jonkisza i Monty’ego Watersa współpracował z takimi tuzami jazzu, jak m.in.: Billy Harper, Zbigniew Namysłowski, Kevin Mahogan i Ronnie Cuber. Uczestniczył w nagraniach muzyki filmowej do słynnych obrazów: „Chaos” (reż. Gareth Evans), „Kule” (reż. Barry Levinson) i „Wojna polsko-ruska” (reż. Xawery Żuławski) czy do serialu „Heweliusz”. Może poszczycić się czterema płytami: „Travelling East West”, „Liberator”, „Contemplation” oraz „Time Remembered”. Kilka dni temu Agencja Muzyczna Polskiego Radia wydała kolejny album Borysa Janczarskiego pt. „Love Is” zarejestrowany w doborowym składzie:

• Borys Janczarski (saksofony tenor i sopran, flet, instrumenty perkusyjne)

• Jacek Namysłowski (puzon, saksofony altowy i sopranino, flet, instrumenty perkusyjne, aranżacje)

• Joanna Gajda (fortepian)

• Michał Jaros (kontrabas)

• Patryk Dobosz (perkusja)

z gościnnym udziałem:

• Robert Majewski (trąbka)

• Mary Rumi (wokal)

• Larry Browne (wokal, trąbka); dla mieszkającego w Paryżu Amerykanina Larry’ego Browne’a, obecnego na jazzowej scenie od ponad 30 lat, współpraca z Borysem Janczarskim, to pierwsze studyjne spotkanie z polskimi muzykami.

Na płycie znajdują się zarówno jazzowe evergreeny, takie jak m.in.: It Ain’t Necesserily So George'a Gershwina, Close to You Burta Bacharacha, „Strollin’” Horace'a Silvera, „Les Feuilles Mortes”, czyli „Jesienne Liście” z oryginalnym francuskim tekstem Jacues’a Prévert’a zaaranżowane przez Zbigniewa Namysłowskiego oraz kompozycje członków zespołu, tytułowa Love Is Joanny Gajdy, „Kolabirynt” Jacka Namysłowskiego i „Sump’m Blue” Larry'ego Browne'a.

Polecam gorąco każdą z nich, jak i wywiad z Borysem Janczarskim.

Zdobył 85 głównych nagród, w tym 14 Grand Prix oraz ponad 50 Złotych Medali na prestiżowych międzynarodowych konkursach w kraju i zagranicą.

Chór Politechniki Morskiej w Szczecinie (wcześniej Chór Akademii Morskiej) pod dyrekcją założycielki zespołu, prof. Sylwii Fabiańczyk-Makuch istnieje od 2003 roku. Szybko stał się wizytówką miasta i regionu, szerząc na całym świecie nie tylko morską tradycję. Ponad stuosobowa grupa ma na swoim koncie niepoliczalną liczbę koncertów, w tym wiele międzynarodowych tournée, dziewięć płyt, kilkanaście teledysków i liczne prawykonania dzieł muzyki współczesnej.

Zespół jest pomysłodawcą m.in. „Wspólnych Brzmień” cieszących się ogromną popularnością. To imponujące widowiska łączące chóralny śpiew klasyczny z różnymi gatunkami muzycznymi. Od 2014 roku w ramach tej inicjatywy chór współpracował z czołowymi polskimi artystami, takimi jak chociażby Kuba Badach, Kayah, Grzegorz Turnau, Ørganek, Mikromusic, Kroke, Skubas, Spięty, Grupa Mozarta, Włodek Pawlik, Fisz Emade, Voo Voo i Leszek Możdżer, by wymienić tylko kilku. W tej chwili przygotowuje się do 12 edycji „Wspólnych Brzmień”, pt. „Raj Kaczmarskiego” opartych na kultowej płycie Jacka Kaczmarskiego, Przemysława Gintrowskiego i Zbigniewa Łapińskiego, w nowych orkiestrowych aranżacjach Hadriana Tabęckiego.

Premiera wydarzenia w Filharmonii im. Mieczysława Karłowicza 13 grudnia. Ten dzień, miesiąc i rok 1981, to data, która na trwałe wpisała się w polską pamięć. Trudne momenty naszej historii przywołają za sześć dni głosy bardów niosące prawdę i emocje tamtego pokolenia. Obok Chóru Politechniki Morskiej wystąpią: Jacek Bończyk, Mirosław Czyżykiewicz, Hadrian Tabęcki oraz Baltic Neopolis Orchestra.

Mimo tak intensywnej pracy śpiewacy znaleźli ostatnio czas na sfinalizowanie radosnego, pełnego emocji i zwykłej codzienności teledysku, którego inspiracją był popularny motyw I'll Be There for You z kultowego amerykańskiego serialu „Friends” oraz piosenka With a Little Help from My Friends Joe Cockera, znana z „Cudownych lat”.

Spotkali się w 2007 roku w jednym z lubelskich klubów na koncercie grupy London założonej przez Pawła Błędowskiego. Zespół przestał istnieć, co nie przeszkadzało, by Łukasz Jemioła przy okazji różnych występów spotykał się w garderobach z Pawłem, rozmawiając m.in. o muzyce The Beatles. I tak oto postanowili pokazać się publiczności z piosenkami słynnej czwórki z Liverpoolu. To co było najistotniejsze, to akustyczne granie; dwie gitary i dwa głosy. Wyruszyli w trasę koncertową, by wkrótce zająć się własną twórczością.

Jej owocem jest album Błędowski & Jemioła wydany przez Agencję Muzyczną Polskiego Radia. Na płycie znalazło się jedenaście autorskich piosenek duetu. Krążek otwiera utwór Niezwykły zwykły dzień cieszący się ogromnym zainteresowaniem, podobnie jak Ciało ciału czy Śpiewaj mi, o których m.in. mówią w wywiadzie.

Wrażliwy, inteligentny, wszechstronny, przewrotny – w dobrym tego słowa znaczeniu, kreatywny, dowcipny, miły i bardzo dobry. Łączy różne formy artystyczne, od koncertu i stand-upu po monodram.

Czesław Mozil śpiewa wiersze m.in. Zbigniewa Herberta, Czesława Miłosza i Michała Zabłockiego, również swoje największe przeboje, przy okazji opowiadając o patriotyzmie i życiu w Polsce, często z perspektywy podwójnego emigranta. W naszym kraju „wystartował” w roku 2008 pod szyldem Czesław Śpiewa. Publiczność oczarowana Jego twórczością wyśpiewaną specyficznym akcentem (po kilkunastoletnim pobycie w Danii) i zagraną swojskimi nutami m.in. akordeonu oraz klarnetu, niemal biła się o pierwszy album „Debiut”, który w ciągu sześciu tygodni sprzedaży pokrył się złotem. Obecnie ma status poczwórnej platyny.

Po tym wydawnictwie liczne grono funów ujrzało następne, w równym stopniu gorąco przyjęte.

W ramach kolejnego autorskiego projektu „Grajkowie przyszłości” Czesław Mozil rozpoczął właśnie współpracę z chórem „Na dziecięcą nutę”, prowadzonym przez Elizę Nowakowską, z którym wystąpi 7 stycznia 2026 roku w szczecińskiej Nowej Dekadencji. Organizatorem wydarzenia jest Kultura ze Smakiem - Impresariat Artystyczny.

Warto zatrzymać się przy Czesławie na dłużej, jeśli nawet nie na zawsze...