• Marta Goluch – śpiew, kazoo, teksty, produkcja

• Karolina Krzyżanowska – fortepian, głos, kompozycje, aranżacje

• Bartłomiej Brózda – kontrabas, głos

• Kacper Skolik – perkusja, głos

Goście specjalni:

• Paweł Ruszkowski – gitara, śpiew, kompozycja

• Sergiej Kriuczkow – trąbka, flugelhorn

Występował u boku Stevie’go Vaia i Jana Borysewicza (Gitarowy Rekord Świata we Wrocławiu). Zagrał też na płytach innych artystów, a z zespołem Chemia otwierał koncerty Metalliki, Guns'n'Roses, Deep Purple i Hollywood Vampires. Doskonale śpiewał covery Ciechowskiego, Niemena, Wodeckiego, Jacksona i Queen. W finale 13. edycji „The Voice of Poland” zajął II miejsce, znalazł się także wśród półfinalistów telewizyjnego show „Mam Talent”. Nagrał dwa albumy z grupą Chevy i – już samodzielnie – kilka świetnie przyjętych, autorskich singli.

Najnowsza piosenka Dziki bal otwiera kolejny rozdział w rozwijającej się karierze Łukasza Drapały przy ogromnym, także wydawniczym wsparciu Agencji Muzycznej Polskiego Radia. Za przebojowe, dynamiczne brzmienie premierowego utworu odpowiada Hotel Torino, jeden z najbardziej dziś rozchwytywanych w Polsce kolektywów kompozytorsko-producenckich.

Piosenka, o której artysta mówi w wywiadzie jest dostępna na wszystkich platformach streamingowych.

Absolwent poznańskiej Akademii Muzycznej im. Ignacego Jana Paderewskiego w klasie skrzypiec prof. Bartosza Baryły oraz berlińskiej Hochschule für Musik Hanns Eisler u prof. Ning Fenga. W swojej polskiej Alma Mater realizował studia doktoranckie.

Mateusz Makuch – wielokrotny stypendysta Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego jest zwycięzcą ogromnej liczby konkursów skrzypcowych, m.in. I miejsca i ośmiu nagród specjalnych w Ogólnopolskim Konkursie Młodych Skrzypków im. Stanisława Serwaczyńskiego w Lublinie, I miejsca i czterech nagród specjalnych w Międzynarodowym Konkursie Skrzypcowym „Młody Paganini” w Legnicy, dwukrotnie I nagrody w Ogólnopolskim Konkursie Bachowskim w Zielonej Górze oraz III miejsca w Międzynarodowym Konkursie Młodych Skrzypków im. Karola Lipińskiego i Henryka Wieniawskiego w Lublinie. Jest także dwukrotnym finalistą krajowych edycji Konkursów Eurowizji dla instrumentalistów wykonujących muzykę klasyczną, otrzymał ponadto Nagrodę Publiczności TVP Kultura. Natomiast poza granicami Polski, był laureatem, m.in. International Competition Arthur Grumiaux w Namur w Belgii i zwycięzcą I nagrody International Concerto Competition Morningside Music Bridge w Calgary w Kanadzie.

Jako solista koncertował z Calgary Philharmonic Orchestra pod dyrekcją Edmonda Agopiana, Polską Orkiestrą Radiową pod batutą Łukasza Borowicza, Orkiestrą Symfoniczną Filharmonii Poznańskiej, Orkiestrami Kameralnymi „Musica Viva” Aleksandra Rudina, „Feel Harmony” z Poznania, „Leopoldinum” z Wrocławia oraz Polskiego Radia „Amadeus” pod dyrekcją Agnieszki Duczmal.

Grał w prestiżowych orkiestrach, m.in. w Karajan-Akademie der Berliner Philharmoniker, czy w założonym przez Elżbietę Penderecką The Penderecki Trio. Koncertował niemal na całym świecie, m.in. w Carnegie Hall w Nowym Jorku, Jordan Hall w Bostonie, Walt Disney Concert Hall w Los Angeles oraz w Moskwie, Londynie, Paryżu i Tel-Avivie. Jako jedyny Polak brał udział w zdjęciach do Hollywoodzkiego filmu „Tár” z sześcioma nominacjami do Oskara nagrodzonego Złotym Globem, z Cate Blanchett w roli głównej.

Mateusz Makuch jest profesorem Uniwersytetu New England Conservatory w Bostonie Programu Morningside Music Bridge w Stanach Zjednoczonych. U Sanah – jednej z najbardziej popularnych artystek muzyki rozrywkowej – koncertmistrzem, o czym m.in. mówi w wywiadzie.

Artysta gra na skrzypcach Jeana Baptisty Vuillaume'a z 1823 roku.

Zadebiutowała w 1970 roku w duecie z matką, śpiewaczką Zofią Janukowicz-Pobłocką. Występowała niemal we wszystkich krajach Europy, a także w obu Amerykach, Singapurze, Korei Południowej, Japonii i Australii. Grała w tak renomowanych salach, jak m.in. Herkules-Saal w Monachium, Musikhalle w Hamburgu, Auditorio Nacional w Madrycie, Barbican Centre i Wigmore Hall w Londynie, Musikverein w Wiedniu, Lincoln Centre w Nowym Jorku czy Glenn Gould Studio w Toronto.

Ewa Pobłocka jest absolwentką klas fortepianu Zbigniewa Śliwińskiego i Jerzego Sulikowskiego w Akademii Muzycznej im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku, które ukończyła z wyróżnieniem w roku 1981. Odbyła też studia podyplomowe w Hamburgu pod kierunkiem Conrada Hansena. Pracowała również pod okiem m.in. Janiny Sukiennickiej, Rudolfa Kerera, Tatiany Nikołajewej i Marthy Argerich.

Jest laureatką wielu nagród prestiżowych konkursów. Wśród nich np. I nagrody na Międzynarodowym Konkursie im. Giovanniego Battisty Viottiego w Vercelli, Złotego Medalu na Międzynarodowym Festiwalu Młodych Laureatów w Bordeaux i V nagrody oraz nagrody Polskiego Radia za najlepsze wykonanie mazurków Fryderyka Chopina na 10. Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. Fryderyka Chopina w Warszawie w 1980 roku.

Profesor Ewa Pobłocka prowadzi klasę fortepianu w Akademii Muzycznej im. Feliksa Nowowiejskiego w Bydgoszczy oraz kursy mistrzowskie w Calgary i Tokio. Jest jurorką wielu konkursów pianistycznych w kraju i za granicą, wśród nich Konkursu Chopinowskiego w Warszawie od 2005 roku.

Wszechstronna pianistka o bardzo bogatym repertuarze odnosi ogromne sukcesy grając zarówno utwory m.in. Wolfganga Amadeusa Mozarta, Franza Schuberta, Witolda Lutosławskiego, Andrzeja Panufnika, jak i Johanna Sebastiana Bacha. Z jego Wariacjami Goldbergowskimi BWV 988 przyjedzie do Filharmonii im. Mieczysława Karłowicza 23 maja 2025 roku. W ubiegłym zagrała w Szczecinie w ramach cyklu „Fryderyk Chopin w Wili Lentza. Dzieła wszystkie”. Po gorąco oklaskiwanym recitalu chętnie mówiła o swoim artystycznym życiu.

Po śmierci Krzysztofa Krawczyka zaangażował się w trasę koncertową „Jak przeżyć wszystko jeszcze raz” poświęconą Krawczykowi. Na tę okoliczność napisał z Grażyną Orlińską nowy tekst do stworzonej przez siebie piosenki Byłaś tu z repertuaru Krzysztofa, zmieniając jej tytuł na Byłeś tu. W 2023 brał udział w jubileuszowej trasie koncertowej z okazji 70-lecia kariery Piotra Kuźniaka. W czerwcu tego samego roku do swoich występów dołączył utwory z wcześniej niepublikowanymi tekstami, których większość powstała w latach 2020-2022, a melodię do nich napisali muzycy młodego pokolenia.

Był też reżyserem dźwięku w Polskich Nagraniach i kierownikiem muzycznym Teatru Syrena w Warszawie, a także przewodniczącym zarządu Stowarzyszenia Artystów Wykonawców Utworów Muzycznych i Słowno-Muzycznych SAWP. Z dumą podkreślał, że miejscowa ludność wybrała Go na sołtysa Magnuszewa Dużego w województwie Mazowieckim. W styczniu 2023 został nagrodzony Paszportem „Polityki” dla kreatora kultury za „całokształt działalności artystycznej”.

W życiu muzyka nic nie zwiastowało tragedii. Prywatnie wiodło mu się dobrze. Właśnie kupił działkę, a Jego żona Anna, spodziewała się dziecka.

20 grudnia 2001 roku Grzegorz Ciechowski nagle zasłabł. Natychmiast przewieziono Go do szpitala, gdzie stwierdzono poważne schorzenie. Następnego dnia przeprowadzono operację. Niestety, Grzegorza nie udało się uratować. W chwili śmierci, 22 grudnia 2001 miał 44 lata.

Jego przedwczesne odejście przerwało dynamicznie rozwijającą się karierę. Było też szokiem zarówno dla fanów, jak i całego środowiska muzycznego. Twórczość artysty z zespołem Republika była w latach 80. zjawiskiem wyprzedzającym epokę. Grupa wzbudzała emocje, które dziś trudno sobie wyobrazić. Grzegorz stworzył nową jakość. Jego prace, również solowe, na zawsze wpisały się w kanon polskiej muzyki.