Prezydencki projekt uchwały o przekazaniu nieruchomości Archidiecezji został w marcu poparty większością głosów w radzie miasta. Za głosowali radni PiS i część Platformy Obywatelskiej, przeciwni byli radni SLD oraz pozostała część PO.

Zgodnie z umową, Archidiecezja zapłaciła miastu 19 tys. złotych. Obiekt został więc sprzedany z 99,9-procentową bonifikatą. W zamian Archidiecezja zobowiązała się do rozpoczęcia budowy w ciągu 3 lat. Za 5 lat w budynku po byłym szpitalu miejskim ma powstać Dom Pomocy Społecznej, a za 7 lat szpital rehabilitacyjny, w którym będzie 200 łóżek dla pacjentów w trakcie leczenia neurologicznego, ortopedycznego, a także kardiologicznego i kardiochirurgicznego.

Kiedy z końcem czerwca ubiegłego roku szpital miejski został zamknięty o swoją dawną własność zaczęły obiegać się siostry Boromeuszki, które przybyły do Szczecina jeszcze w XIX wieku. Na początku XX wieku wybudowały szpital, który po wojnie przejęły władze PRL.

Walka sióstr o przywrócenie własności po wojnie zakończyła się niepowodzeniem. Boromeuszki tłumaczyły, że skoro placówka zachowała funkcję szpitalną, nie dochodziły dalszych roszczeń do tego obiektu już w latach 90. Dopiero po zamknięciu szpitala w 2009 roku rozpoczęły starania o jego odzyskanie.

Ostatecznie placówka w wyniku porozumienia miasta i strony kościelnej trafiła w ręce Archidiecezji Szczecińsko-Kamieńskiej, gdyż siostry zrzekły się nieruchomości na jej rzecz.

Archidiecezja zaprosiła do współpracy konsultantów medycznych, Pomorski Uniwersytet Medyczny, którego studenci mieliby odbywać tam praktykę a także boromeuszki, które miałyby posługiwać w szpitalu. Po przeprowadzeniu inwentaryzacji, Archidiecezja czeka teraz na pozwolenie na budowę.