Owych nagrań, zazwyczaj tworzonych przez grupy power-metalowe jest bez liku, jednakże zdarzają się toporne rąbanki o muzycznej gracji pralki z włączonym wirowaniem. Kilka znamienitych utworów muzyki klasycznej zostało mocno skaleczonych. Albo wypranych.

Połączenie tak mocnej muzyki i takiego instrumentarium jakie występuje w heavy-metalu z muzyką poważną może zdać się karkołomne. Jednakże sam heavy-metal to nie tylko symbioza elektrycznych gitar mogących wzbudzić Stonehenge do pogo, to nie tylko tzw. "czad" perkusyjny niczym TGV z Paryża do Lyonu. To muzyka wymagająca wirtuozerii. Bogata, harmoniczna.

Część fanów rocka, jak i sami muzycy rockowi, (a i jazzowi też) uznawali heavy-metal za mniej "inteligentny muzycznie", wręcz zwano heavy-metal rockiem prymitywnym. To oczywiście krzywdzące, bo ten nurt muzyki jest bardziej rozbudowany i "inteligentny" niż rock klasyczny. To właśnie w metalu mamy strukturalne nawiązanie i wpływy muzyki poważnej, choćby baroku. Czołowi gitarzyści nie ukrywają, że inspirują się Bachem, Mozartem czy Paganinim. Wiele solówek gitarowych (a czasem i klawiszowych) do złudzenia przypomina barokowe aranżacje smyczkowe.

Metalowi muzycy w większości posiadają znakomite umiejętności techniczne, które przewyższają muzyków stricte rockowych, o popowych nie wspominając. Dlatego aranżacje wybrane do dzisiejszego Prorocka to wirtuozeria, to bogaty smak muzyczny jaki posiadają heavy-metalowcy.