Maria i Magdalena. Córki Kossaków. "U jednej wszystko było poezją, u drugiej dowcipem" - pisał w swojej książce "Wśród ludzi mojego miasta" Zygmunt Leśnodorski, krytyk i historyk literatury, teatrolog. "Jedna nastawiona do wewnątrz, druga na zewnątrz. Jedna była egzotycznym kwiatem cieplarnianym, stroniącym od ludzi, druga kobietą sportową i towarzyską, lubiącą publiczne występy, narty, kajak, dancing, brydża, flirt, morskie wycieczki i cały repertuar, których dostarcza luksusowe życie współczesne."
Magdalena Samozwaniec urodziła się w 1894 roku w Krakowie. Z domu Kossak, primo voto Starzewska, secundo voto Niewidowska. Samozwaniec to pseudonim artystyczny pisarki, nazywanej „pierwszą damą polskiej satyry”. Autorka między innymi „Na ustach grzechu. Powieść z życia wyższych sfer towarzyskich”, „Kartki z pamiętnika młodej mężatki”, „Wielki szlem”, „Maleńkie karo karmiła mi żona”. Przez całe swoje życie dbała o swoją siostrę, Marię Pawlikowską-Jasnorzewską (zwaną przez bliskich Lilką), a po jej śmierci - o pamięć o niej. Opowiada o autorce "Niebieskich migdałów" w książkach: "Maria i Magdalena", "Zalotnica niebieska" i "Moja siostra poetka". Nawiązując do ostatniego tytułu, wspólnie z Rafałem Podrazą - dziennikarzem, biografem, kossakologiem (prywatnie ciotecznym wnukiem Samozwaniec) - zapraszamy na "Machinę czasu" pt. "Moja siostra biografka".