26 grudnia 2014 roku, w swoim domu w Newtonville pod Bostonem, w wieku 68 lat, odszedł Stanisław Barańczak. Był jednym z najwybitniejszych polskich tłumaczy, ale również znakomitym poetą (jednym z najważniejszych twórców Nowej Fali i liderem "Pokolenia 68"), krytykiem literackim oraz teoretykiem literatury i wykładowcą. Barańczak był też współzałożycielem i działaczem Komitetu Obrony Robotników, za działalność opozycyjną objęty zakazem druku i usunięty z uczelni. Imponujący dorobek jego dzieł obejmuje: prace naukowe o literaturze, eseistykę, twórczość poetycką oraz przekłady (m.in. Szekspira, Dickinson, Bishop, Dylana, Larkina, Audena, Heaney'a, Keatsa, Brodskiego czy Dylana). Zadebiutował na łamach "Odry" w 1965 roku wierszem "Przyczyny zgonu". W 1968 roku ukazał się jego pierwszy tomik wierszy "Korekta twarzy". W 1981 roku wyjechał do Stanów Zjednoczonych, gdzie później wykładał na prestiżowym Uniwersytecie Harvarda. Stanisława Barańczaka wspominają: Bogusława Latawiec i prof. Edward Balcerzan.