Był to w tamtym czasie najwyższy budynek w mieście. Ministerstwo łączności przekazało wówczas Szczecinowi zdemontowane z Pałacu Kultury w Warszawie telekino wyprodukowane w ówczesnym Związku Radzieckim.

W darze pojawiła się również jedna kamera telewizyjna i nadajnik o niewielkiej mocy 50 wat. Po zamontowaniu go na dachu wieżowca można było rozpocząć nadawanie programu filmowego w wymiarze 10 godzin tygodniowo. Szczęście trwało krótko, bo już w marcu zaprzestano nadawania. Lokalny program na dobre ruszył dopiero 27 kwietnia 1960 roku, a w niespełna rok później 1 stycznia Doświadczalny Ośrodek Telewizyjny w Szczecinie zakończył swoją działalność, wchodząc w struktury Komitetu do spraw Radia i Telewizji.