Carl Loewe urodził się w Löbejün koło Halle jako dwunaste dziecko w rodzinie nauczyciela. Pierwsze lekcje muzyki odebrał od ojca. Podczas nauki został dostrzeżony przez króla Westfalii, który wspomagał finansowo jego dalszą edukację muzyczną oraz studia teologiczne na Uniwersytecie w Halle.
Do Szczecina przeniósł się w 1820 roku, gdzie przez 46 lat, do 1866 roku pracował jako kantor-organista w kościele św. Jakuba. Brał czynny udział w życiu kulturalnym miasta. Organizował koncerty, na które zapraszał najpopularniejszych kompozytorów pruskich, samemu także koncertując. Pisał m.in. muzykę instrumentalną i wokalno-instrumentalną, również do wierszy poetów romantycznych, dając początek nowemu gatunkowi solowej ballady romantycznej.
Warto dodać, że do 1945 roku przed szczecińskim kościołem farnym św. Jakuba, później podniesionym do rangi katedry, stał pomnik Loewego. Do dziś ocalał tylko neogotycki cokół, na którym stoi obecnie figura Maryi. Do 1945 serce kompozytora znajdowało się w katedrze, przy dawnych organach katedralnych. Na początku 2012 roku podczas remontu świątyni odnaleziono urnę, w której prawdopodobnie spoczywa serce Carla Loewego. Dziś o związkach kompozytora ze stolicą Pomorza Zachodniego przypomina m.in. dwujęzyczna tablica pamiątkowa umieszczona w katedrze.
Najnowsza monograficzną pracę o twórczości wokalnej Carla Loewego, która jest dostępna na stronie internetowej Akademii Sztuki w Szczecinie, napisali profesorowie uczelni polskich w Łodzi i Szczecinie, niemieckich w Greiswaldzie, Weimarze, Detmold oraz w Kassel, a także szwajcarskiej Bazylei.
Spotkanie z prof. Sylwią Burnicką-Kalischewską zamyka Jej wykonanie ballady Carla Loewego pod tytułem „Die wandelnde Glocke”. Przy fortepianie Romuald Kalischewski.