Jako producenta muzycznego przydzielono jej Grzegorza Ciechowskiego, z czego Kasia Kowalska też wcale nie była początkowo zadowolona. Trochę się najeżyła w stosunku do niego. Była młodą gniewną fanką ciężkiego rocka i o takiej płycie myślała. W latach 80 utożsamiała się przecież z metalowcami, słuchała Kinga Diamonda, Sepultury, Metalliki i Slayera. Kiedy nagrywała swoją debiutancką płytę z Grzegorzem Ciechowskim, na świecie królował akurat grunge, więc chciała grać w tym stylu i śpiewać po angielsku. Ale Grzegorz wyznaczył jej zupełnie inny kierunek muzyczny. Niczego jednak na siłę nie narzucał. Proponował jej swoje pomysły i słuchał jej reakcji. Były napięcia i sporne sytuacje, ale udawało im się wychodzić z nich kompromisowo. No i co ważne, udało się Grzegorzowi przekonać Kasię, by śpiewała po polsku. Dziś Kasia mówi, że ma dług wdzięczności wobec Grzegorza, za to co zrobił wtedy dla niej, bo to dzięki niemu jej debiutancki album zyskał uniwersalny i ponadczasowy kierunek muzyczny. Płyta sprzedała się zresztą w imponującym nakładzie ponad 400 tysięcy egzemplarzy. Po tej płycie parokrotnie się spotykali przy różnych okazjach, ale jak sama Kasia powiedziała z żalem, ,,nigdy ta znajomość nie przerodziła się w jakąś tam bliską przyjaźń”.