San Adrino to pełne niebezpieczeństw klasyczne amerykańskie miasto. To właśnie tutaj rozgrywa się akcja polskiej gry Police Shootout, w której wcielamy się w rolę policjanta pilnującego porządku na ulicach metropolii. Zadanie nie będzie łatwe, gdyż napady z bronią, branie zakładników czy strzelanie do funkcjonariuszy to tutaj niestety chleb powszedni. I tylko ode mnie zależało, czy będę opróżniał magazynki jeden za drugim, czy jednak postaram się utrzymać przy życiu przestępców.

Grę do recenzji otrzymaliśmy od wydawcy, polskiej firmy Ultimate Games.

Pierwsze słowa, jakie wykrzyczałam do ekranu po rozpoczęciu gry? Jakbym chciała zagrać w GTA, to bym włączyła GTA. To narzekanie musieli też usłyszeć koledzy z Giermaszu. Nie przepraszam, są przyzwyczajeni do wysłuchiwania moich nieproszonych opinii. Ale po kolei. Nie wycofuję się z tego, co padło na początku i już wyjaśniam, o co chodzi. Ale też uprzedzam, że to nie będzie główna część mojej recenzji.

Grę do recenzji otrzymaliśmy od agencji Ret-All, obsługującej wydawcę Nacon w Polsce.

Ech, Cywilizacja. Mogę chyba powiedzieć bez jakichś wielkich kontrowersji – jedna z największych i najbardziej lubianych przez fanów serii gier komputerowych. Po ponad trzydziestu latach istnienia serii (pierwsza odsłona wyszła już w 1991 roku) doczekaliśmy się gry z numerem siedem. Z jednej strony można powiedzieć – co może się zmienić, to dalej „Civka”. Z drugiej – no właśnie, trochę się zmieniło. I chyba niekoniecznie na lepsze.

Grę do recenzji otrzymaliśmy od dystrybutora, firmy Cenega.

"Świetne starcia" czy "beznadziejnie nudne i nieangażujące" - "doskonale napisana historia, którą kształtują nasze wybory" a może "nudna opowiastka, na którą gracz ma niewielki wpływ" - wreszcie oprawa graficzna, dla jednych co najmniej elegancka, dla innych "przedpotopowa"... Czytając opinie po premierze Avowed można odnieść wrażenie, że dawno nie było gry, która tak spolaryzowałaby opinie, zarówno graczy, jak i dziennikarzy. W tej sytuacji, recenzując Avowed, zawsze można się narazić na "ciosy", zarówno ze strony "zachwyconych", jak i "niezadowolonych". Ale cóż, spróbujmy i my w Giermaszu, zobaczymy, co z tego wyniknie...

Grę do recenzji otrzymaliśmy od agencji obsługującej markę Xbox na terenie Polski.

Shady Part of Me nie jest grą nową, bo wyszła w 2020 roku. Jednak wisiała na mojej kupce wstydu, bo intrygowała mnie wyglądem i emocjonalną opowieścią. A że jest to rozgrywka na dosłownie 5-6 godzin i trafiła właśnie do abonamentu Game Pass, postanowiłem w końcu nadrobić tę zaległość. I nie żałuję.

Grę do recenzji pobraliśmy w ramach abonamentu Game Pass.

Przyznam się wam, podeszłam do Infinity Nikki z rezerwą. No bo tak. Gra jest darmowa, a to wiadomo, pewnie będą jakieś podstawowe funkcje, a za resztę - wyskakuj z kasy albo przejdę trzy kroki i wpadnę na drzwi, a za klucz trzeba będzie zapłacić grube hajsy. O nie, myślę sobie, nie ze mną te numery, w końcu w Polsce mieszkam.

Gra dostępna jest za darmo na konsoli PlayStation 5 i PC.

Jakby była gdzieś gra, która miałaby być esencją gier komputerowych, taką, która jest stereotypową produkcją łączącą to, co się najczęściej ludziom kojarzy z tą branżą, to Ninja Gaiden chyba byłoby najbliżej. Mam na myśli całą serię, która liczy grubo ponad 30 lat, ale doskonałym przykładem będzie też ostatni remaster - Ninja Gaiden II Black.

Grę do recenzji pobraliśmy w ramach abonamentu Game Pass.