Jacek Bunsch, autor koncepcji wystawy, jeden z najbardziej interesujących twórców polskiego teatru współczesnego, pochodzi z rodziny, w której kolejne pokolenia układają się w szereg osób utalentowanych artystycznie. Matka Krystyna była poetką i malarką. Ojciec Franciszek malarzem i grafikiem, twórcą o metaforycznym spojrzeniu na rzeczywistość. Na wystawie w Galerii Północnej Zamku Książąt Pomorskich w Szczecinie zaprezentowano dzieła kolejnych generacji wybitnie uzdolnionej Rodziny Bunschów: Jacka Bunscha (instalacja multimedialna - projekcje spektakli), Adama Bunscha (malarstwo i projekty witraży), Karola Bunscha (dzieła literackie, m.in. rękopis "Dzikowego skarbu" z 1943 roku), Alego Bunscha (projekty scenografii i lalek teatralnych), Alojzego Bunscha (rzeźba), Franciszka Bunscha (grafika, rysunek, tempera), Krystyny Bunsch-Gruchalskiej (malarstwo, grafika, tempera). Dzieła prezentowane na wystawie zostaną udostępnione ze zbiorów muzeów, teatrów oraz kolekcji prywatnych.

Nowa wystawa stała zbiorów Działu Kultur Pozaeuropejskich Muzeum Narodowego w Szczecinie poświęcona jest afrykańskiemu teatrowi lalek – zjawisku mocno zakorzenionemu w tradycji wielu społeczności zamieszkujących Czarny Kontynent. Lalki pełnią różne funkcje w społecznościach afrykańskich. Wspierają zmagania z bezpłodnością kobiet, zapewniają też urodzaj ziemi. Biorą udział w rozstrzyganiu lokalnych konfliktów, pomagają wydawać wyroki, występują w obrzędach wróżbiarskich, służą pomocą w przepowiadaniu przyszłości. Pełnią też ważne funkcje w magii terapeutycznej, rytuałach inicjacyjnych, kulcie przodków, obrzędach pogrzebowych. Spełniają role pośredników pomiędzy bogami, przodkami a ludźmi, którzy zmagają się z przeciwnościami losu. Przez swoje zdolności do ożywania, lalki są nieustannie zawieszane pomiędzy życiem a śmiercią. Mogą również służyć po prostu rozrywce. Przybierają bardzo różne formy, rozmiary – od naprawdę małych do ogromnych, obsługiwanych przez kilku lalkarzy.

W Starej Rzeźni można oglądać prace Katarzyny Nowak i malarstwo Krzysztofa Kłapkowskiego. Wystawa zatytułowana jest "Zaproś mnie do siebie". Nowak prezentuje cykl prac opowiadających o kobietach, ich pięknie, wrażliwości i sile. Często przedstawienia figuratywne stanowią pretekst do poszukiwania doskonałej syntetycznej formy. Materiałem najczęściej wybieranym przez rzeźbiarkę jest glina, na pozór jednolita masa, z której powstaje zaskakująco niepowtarzalna forma. Dla podkreślenia charakteru prac artystka stosuje kolorowe szkliwa. Krzysztof Kłapkowski to artysta wszechstronny. W jego obrazach widać wyraźnie proces twórczy. Na płótnach pojawiają się zapiski, notatki, kody będące materią, na której artysta buduje kompozycję malarską, tworząc w ten sposób obraz o nieskończonej możliwości interpretacji formy i treści. Płótno, akryl i olej to materiały, po które artysta sięga najczęściej.

Marię z Dzieciątkiem malowali i rzeźbili najwięksi artyści europejscy. Jej wizerunek należy do najstarszych i najpopularniejszych motywów sztuki chrześcijańskiej, jako pierwszy uwiecznić go miał już - według legendy z VI w. - św. Łukasz Ewangelista. Różnorodność przedstawień Maryi jest więc ogromna i obejmuje wszelkie estetyczne prądy i tendencje. Szczególne bogactwo wizerunków widoczne jest w twórczości artystów katolickich i prawosławnych, protestanci bowiem z powodów teologicznych piętnowali kult jej obrazów. Na wystawie w Sali Elżbietańskiej na Zamku Książąt Pomorskich w Szczecinie prezentowane są obrazy i rzeźby ukazujące złożoną symbolikę oraz zróżnicowane podejście do tematu Matki Boskiej z Dzieciątkiem. Zabytki pochodzą ze zbiorów Muzeum Narodowego w Warszawie, Muzeum Narodowego w Krakowie, Muzeum Sztuki w Łodzi, Muzeum Historycznego w Bielsku-Białej i Muzeum Powiatowego w Nysie.

W głównej sali wisi żarówka podwieszona na 14 metrowym sznurze, jak wahadło wielkiego zegara wbija się w ciemną przestrzeń Trafostacji Sztuki Szczecin. W innych salach niemal zastygłe jak w stop klatce obrazy z videoartu. Tak w kilku słowach można opisać najnowszą wystawę w Trafo czyli monograficzną ekspozycję prac Alicji Kwade.

Ostatnie wystawy indywidualne artystki miały miejsce w Haus am Waldsee, Berlin (2015), Public Art Fund, Nowy Jork (2015), Kunsthalle Mannheim (2015), Kunsthalle Nurnberg (2015), Schirn Kunsthalle we Frankfurcie nad Menem (2015), Kunstmuseum St. Gallen (2014) oraz Haus Estry w Krefeld (2014). Jej prace były również prezentowane w ramach wielu wystaw zbiorowych, takich jak w MUDAM w Luksemburgu (2015), Bass Museum of Art, Miami Beach (2014), Kunsthalle Wien (2014), Museum of Contemporary Art w Detroit (2013), Public Art Fund Exhibition w Park City Hall w Nowym Jorku (2013) i CCA Wattis Institute for Contemporary Arts, San Francisco (2012). Jej prace znajdują się w kilku międzynarodowych kolekcjach prywatnych i publicznych. Laureatka Hector Preis (Kunsthalle Mannheim) (2015), Nagrody Roberta Jacobsena (2010) i Piepenbrock Förderpreis für Skulptur (2008).

Zamek książęcy, wielokrotnie przebudowywany, swój renesansowy kształt zyskał w latach 1573-1582 za panowania księcia Jana Fryderyka. Za rządów księcia Filipa II (w latach 1606-1618) zamek rozbudowany został o skrzydło muzealne, w którym światły władca i miłośnik sztuki, wzorem innych władców epoki, stworzył podstawy pod nowoczesną, jak na owe czasy, kolekcję dzieł sztuki, tzw. kunstkamerę, swoisty gabinet osobliwości.

Na ekspozycji prezentowane są bezcenne obiekty stanowiące świadectwo bogactwa i wyrafinowania kultury renesansowej na Pomorzu, które powstały jako fundacje księcia: Srebrny Ołtarz Darłowski (1606-1636), elementy wyposażenia Kabinetu Pomorskiego (1610-1617) oraz Wielka Mapa Księstwa Pomorskiego (1610-1618). Po raz pierwszy te trzy wybitne dzieła prezentowane są razem na jednej wystawie w miejscu, w którym zapadły decyzje o ich stworzeniu - w dawnej rezydencji książęcej, obecnym Zamku Książąt Pomorskich w Szczecinie. Na wystawie zgromadzono rozproszone w blisko trzydziestu polskich i niemieckich muzeach, bibliotekach, archiwach oraz instytucjach kościelnych zabytki sztuki renesansowej. Ekspozycja stanowi próbę wyobrażenia XVII-wiecznej kolekcji Filipa II, która mogła mieścić się w murach szczecińskiego zamku.