Gdy zobaczył pierwsze zapowiedzi gry, stwierdził, że po prostu musi w to zagrać! Zresztą, w redakcji Giermaszu to Michał Król najbardziej chyba lubi zwariowane, zręcznościowe wyścigi. Nie raz opisywał także gry z serii LEGO. A że mamy tu połączenie tych dwóch elementów, to łatwo zrozumieć, dlaczego informacje o powstaniu LEGO 2K Drive wywołały taką ekscytację. Zresztą, co najważniejsze, po pierwszych godzinach spędzonych z tą produkcją, recenzent Giermaszu jest pełen jak najlepszych przeczuć, że także po kolejnych dziesiątkach godzin spędzonych z tym tytułem, dalej będzie się bawił tak samo dobrze, jak na początku.

Grę do recenzji dostaliśmy od polskiego wydawcy firmy Cenega.

Co prawda leciałem z bardzo ważną misją główną - ale tu jakiś sygnał, tu jakieś nieznane miejsce, tu jakieś szczątki do zbadania - i po kilku godzinach w postępach fabuły dalej byłem w lesie (no, w kosmosie)... za to zbieractwo, "ulepszactwo" i czyszczenie mapy miało się znakomicie. I wiecie co? To działa, Everspace 2 naprawdę dało mi dużo radości z robienia tych wszystkich dodatkowych rzeczy. Nawet, jeżeli po pewnym czasie czułem, że trochę to jednak jest powtarzalne.

Grę do recenzji dostaliśmy od agencji reprezentującej twórców.

W The Last Case of Benedict Fox chciałem zagrać od pierwszych zapowiedzi czy pokazu na poznańskich targach PGA. Metroidvania z licznymi łamigłówkami i zacięciem detektywistycznym, co sugeruje sam tytuł, ujęła mnie wyglądem i klimatem żywcem wyjętym z Lovecrafta. No może fragmentami tego klimatu, bo resztę gra polskiego studia Plot Twist buduje już sama. I to jak. Wystarczy ten wstęp zakończyć zdaniem, że nie przepadam za metroidvaniami, a tu nie mogłem oderwać się od konsoli. Bo wyszło naprawdę świetnie.

Grę do recenzji pobraliśmy w ramach abonamentu Game Pass.

Wikipedia podaje taką definicję hasła reality show - typ programów telewizyjnych, w których z reguły występują osoby wcześniej niezwiązane zawodowo z telewizją. Osoby te w założeniu mają zachowywać się „naturalnie” przed kamerą w sztucznie zaaranżowanej, niekiedy ekstremalnej, sytuacji. Wiele z programów ma postać konkursu. Często stawką w takich programach są pieniądze, przychodzi sława, może kontrakty reklamowe, co może odmienić życie zwycięzcy. A co jeżeli stawką będzie dosłownie życie? Taką makabryczną wizję pokazuje nam Showgunners.

Grę do recenzji dostaliśmy od agencji reprezentującej twórców.

Grę do recenzji dostaliśmy od agencji reprezentującej twórców.

Nie wiem czy to świadoma kalka, czy niezamierzone naśladownictwo, czy po prostu mój mózg szuka podobieństw tam, gdzie niekoniecznie faktycznie istnieją. Tak czy inaczej to nie zarzut, tylko moje osobiste skojarzenie, że Star Wars Jedi: Ocalały przypomina film sensacyjny z lat 90tych, może 80tych, tam gdzie policjant wciąż walczy z przestępczością, ale zmęczenie i brak wiary sens swojej pracy przemienił go w zgryźliwego cynika, który co prawda świetnie wywiązuje się ze swoich obowiązków, ale bardziej siłą rozpędu i trzymając się rutyny, niż z faktycznego powołania. Taką postać zaczął przypominać Cal Kestis, bohater kontynuacji Upadłego Zakonu. Zabieg udany, jak zresztą cała gra.

Grę do recenzji dostaliśmy od polskiego wydawcy firmy Electronic Arts Polska.

Po eksperymentalnym doświadczeniu, jakim była gra Abzu, w 2020 roku studio Giant Squid zaskoczyło kolejną oryginalną produkcją The Pathless. Po trzech latach wiecznie biegająca łuczniczka wskoczyła na Switcha, by zestrzelić klątwę ciemności panującą nad mistycznym światem. To, że gra jest dobra wiadomo od dawna, ale jak wypadł port na najsłabszą z dostępnych konsol?

Grę do recenzji dostaliśmy od polskiego wydawcy firmy PLAION Polska.

Plastikowe żołnierzyki toczą swoje plastikowe wojny w turowych starciach na podzielonej w kwadraty planszy. Wyglądającej też odpowiednio zabawkowo. Jednostki mają swoje plusy i minusy, tradycyjnie piechota przegra w starciu z czołgiem, ale za to zajmie miasto i będzie się szybciej przemieszczać - żeby przytoczyć oczywisty przykład, bo zależności, typów formacji i możliwości taktycznych będziecie mieli naturalnie dużo więcej. A to, oczywiście bardzo uproszczony, opis tego, czego możecie się spodziewać w pakiecie dwóch odrestaurowanych gier Advance Wars 1+2: Re-Boot Camp. O ile polubicie, zabawy macie na dosłownie setki godzin.

Grę do recenzji dostaliśmy od dystrybutora Nintendo na Polskę firmy Conquest entertainment a.s.

Kilkudziesięciogodzinna przygoda Aloy w Horizon Forbidden West mogłaby się po prostu zakończyć happy endem. Jednak bohaterka po pokonaniu Zenitów nie mogła usiedzieć w miejscu i ruszyła na poszukiwania informacji o zbliżającym się, jeszcze większym zagrożeniu dla całego świata. Podobnie miał nasz kompan Sylens, który odnalazł ciekawe tropy i tu rozpoczęła się moja przygoda z dodatkiem Burning Shores.

Grę do recenzji dostaliśmy od polskiego wydawcy firmy Sony Interactive Entertainment

Grę do recenzji dostaliśmy od agencji Better Gaming Agency, reprezentującej twórców ze studia Artificial Disasters